De les die het langst heeft geduurd om te leren in het kader van persoonlijk leiderschap en zakendoen, is om niet vast te blijven zitten in het patroon om iedereen voor me proberen te winnen. Met andere woorden, om te stoppen met leven om mensen het constant naar hun zin te maken. Met me zorgen te maken over wat ze zouden denken. Met zinloze strijd voeren. Ik moest leren dat mensen een grote afleiding kunnen zijn en me weg kunnen houden van het werk – of het nu klanten zijn of persoonlijke opdrachten. Extreem gevoelig zijn voor onrecht en altijd willen dat iedereen me ziet staan, betekende dat ik mijn manier van denken enorm moest aanpassen. Ik moest me een voorstelling maken van hoe mijn doelstellingen omhoog geschroefd konden worden en beslissen om me op mijn eigen pad te blijven focussen. En zelfs nu nog vind ik onrecht behoorlijk ingewikkeld.
Tijd tikt door
De grootste drijfveer is het besef dat de tijd doortikt. Ik ben hier niet voor altijd. De tijd gaat snel voorbij en ik heb nog veel meer opdrachten af te ronden, niet wetende hoe lang ik krijg om dat te doen. Kortom, ik zou baat hebben bij een gevoel van urgentie. Ik kan me dus niet laten afleiden door de geringste intrige die door anderen wordt veroorzaakt. Mensen die me van mijn opdrachten proberen af te houden. Ik heb simpelweg geen tijd om ’s nachts wakker te blijven liggen.
Mijn tijd is te kostbaar om iedereen ervan te overtuigen dat ik echt OK ben. Geloof me, ik heb het vaak geprobeerd. Maar die paar mensen veranderden toen nooit van gedachten. Ze accepteerden me toen niet ineens op magische wijze wél vanwege mijn inspanningen. Ik heb op harde wijze moeten leren dat ik moet stoppen met mensen proberen te overtuigen, die vastbesloten zijn om me verkeerd te begrijpen. Als ze niet vóór me willen zijn, is dat hartverscheurend, maar prima. Ik heb ze niet nodig om mijn opdrachten uit te voeren. Ook niet als ze tegen me werken. Ze kunnen maar tot zover gaan. Omdat de juiste mensen altijd volgen. Mensen die me vieren en aanmoedigen. Nog beter, die me door dik en dun steunen.
Geen negatieve dingen rechtzetten
Dus als mensen negatieve dingen over me zeggen, is het niet mijn taak meer om dat recht te zetten. Zelfs als ze me in een slecht daglicht plaatsen. Met de tijd heb ik mijn discipline getraind en geleerd om geen waardevolle energie te verspillen. Niet slecht voor een (voormalig) expert op het gebied van reputatie- en stakeholdermanagement, nietwaar? Want nadat ik die zaken van die mensen heb rechtgezet, begint iemand anders wel weer. Trouwens, niemand werkt mensen tegen die niets innovatiefs doen. Niemand probeert iemand die geen invloed heeft in diskrediet te brengen. De reden dat mensen praten, is omdat die persoon een ‘verschilmaker’ is.
Als iemand het geschenk dat je bent niet ziet, als mensen jouw essentie niet herkennen, doe jezelf dan een plezier en ga verder. Probeer geen situaties op te lossen zoals ik dat deed, zelfs als het nooit aan mij was om die op te lossen. Omdat je jezelf heus niet zomaar bij mensen op de kaart hoeft te zetten. Of je door hen moet laten manipuleren en hopen dat ze je in hun groep opnemen. De juiste mensen blijven niet weg. Ze zullen hun uiterste best doen om je verder te brengen. Evenzo hoef je zogenaamde ‘takers’ jouw ‘giving’ niet zomaar eindeloos te laten misbruiken.
Focus op je opdracht
Blijf je focussen op je opdracht. Voel de pijn, maar weet dat je je geen zorgen kunt maken over mensen die niet uit zijn op goede omgang met je. Je moet maar zo denken over hen: jij hebt misschien een probleem met mij, maar ik heb geen tijd om een probleem met jou te hebben. Probeer niet ergens aan te werken, terwijl ze er helemaal niet voor openstaan.
Deze houding staat niet synoniem aan respectloos zijn. Alleen de verantwoordelijkheid dragen voor je eigen gemoedstoestand. Want bij sommige mensen is het zo dat het ooit genoeg is, wat je ook doet. Ze zijn altijd op zoek naar fouten. Ze proberen je ergens schuldig aan te maken. Of zelfs nog meer van je te nemen. Maak je los van dit soort mensen, vooral mensen uit de dark triad. Niemand is gemaakt om gecontroleerd en beperkt te worden in het nastreven van wat het hart wil. Bovendien is het heel bevrijdend als je je realiseert dat je niet verantwoordelijk bent voor het comfort van anderen. Alleen voor je eigen geluk, gezondheid, succes, enzovoorts.
Het punt is: als je leeft naar de mening van anderen, word je nooit wie je bedoeld bent om te zijn. Want mensen proberen om je in hun hokje te persen van wie ze willen dat je bent. Je kunt geen volkstrekker zijn en je potentieel benutten. Dus begin aan je eigen race en waag je aan nieuwe dingen. Mensen raken van streek als je uit het hokje stapt, maar doorbreek die barrières toch. Niemand heeft ooit iets groots gedaan zonder dat te doen. Wees niet langer bang voor die paar mensen en er zullen nieuwe deuren opengaan naar zovelen.
Door: Dina Perla Portnaar
