Teamlid zijn gaat nooit over het wegcijferen van je persoonlijke behoefte. Wel over het zoeken van evenwicht tussen jouw belang, dat van de groep en van de taak. Dat komt sterk naar voren als je met je team vastloopt in een project of opdracht. Maar het zit ook in kleine alledaagse dingen.
Een voorbeeld: het is vijf minuten voor het einde van de vergadering, iedereen is zijn tas al een beetje aan het inpakken en jij hebt ineens een geweldig idee, of emotie, of heet hangijzer. Iets wat je echt wilt delen en waarvan je ook weet dat vijf minuten niet genoeg is voor de groep om er iets mee te doen. Dan staan jouw behoefte en die van de groep op spanning: jij wilt iets kwijt, de groep heeft het nodig om af te ronden en om mensen in staat te stellen naar de volgende afspraak te gaan. Op dat moment vraagt jouw lidmaatschap van je dat je een keuze maakt. Je punt nog snel even maken kan heel ontregelend werken, ook – of juist – als je aangeeft: ‘We hebben er nu geen tijd meer voor, maar …’. Wat is dan een manier om én jouw belang te dienen én het belang van de groep op dat moment?
Als de taak af moet…
Hetzelfde geldt voor de taak. Soms is het na een verstoring of klein conflict in jouw belang en het groepsbelang om uitgebreid stil te staan bij wat er net is gebeurd. Maar als de taak af moet, gaat dat belang voor. Dit is iets wat Amy Edmondson veel terugvond in de crisisteams die ze onderzocht. Er was letterlijk geen tijd om lang stil te staan bij een foute inschatting van een collega of een meningsverschil: de groep moest door. En dus vroeg de taak van de mensen om al het andere even te parkeren. Erik Wegewijs, oud-Special Forces, vertelt hoe zij hier in hun teams echt op trainen.
Hij heeft het zelfs soms meegemaakt: door een inschatting van hem als commandant kwam zijn groep onder vuur te liggen. Een situatie waarin er letterlijk geen tijd was om de discussie met elkaar aan te gaan, feedback te geven of sorry te zeggen; ze hadden geen andere keus dan zich volledig te focussen op het verdedigen van hun stelling. Dat deden ze dan ook. In de debriefing achteraf was ruimte voor de rest.
Teamlid zijn: spanningen
Omgekeerd ken je het vast ook. Misschien werk jij in een team waarin telkens de taak voorrang krijgt, er nooit iets uitgepraat wordt of er weinig ruimte is om te kijken hoe het met iedereen is. Daardoor lopen de spanningen op, stapelen misverstanden zich op, wordt de groep steeds minder ‘groep’ en is het voor individuen steeds minder prettig om in het team te werken. Op zo’n moment is het belangrijk om je als teamlid af te vragen of je het patroon van ‘de taak voorop’ niet even moet doorbreken, voor een check-in met de groep. Dat brengt de belangen weer in balans.
Bron: Ik team, wij teamen
Door: Annemarie Bleeker, Saskia Tjepkema
