Heeft jouw organisatie tijdens haar herfstperiode de signalen gemist dat er een onvermijdelijke winter aankomt, met alle nadelige gevolgen van dien?
Hoewel er veel te leren valt van een crisissituatie, wil je dit als organisatie liever voorkomen. Het is dan belangrijk om in te zoomen op de knelpunten, die meestal plaatsvinden tijdens de overgang van de zogenaamde zomerperiode naar de herfst. Hier weet de Nederlandse psychiater Peter Robertson, die de groei van organisaties benadert vanuit het perspectief van de seizoenen, alles van.
Van innovatie naar inslapen
In de late winter, wordt er volgens Robertson door organisaties volop geëxperimenteerd en gespeeld met verschillende ideeën, ter voorbereiding op de lente.
De keerzijde van deze fase, is dat de kans op mislukking erg groot is. Gebeurt dit niet, dan stroomt een organisatie door naar de tweede fase: lente. Er wordt op dit moment vaak nog niet veel geld verdiend, maar ideeën worden levensvatbaar en er wordt geüpscaled.
Zodra je in de opschalingsfase zit, kun je steeds meer dingen voorspellen: onder andere waar je over een jaar zult staan en welke mensen je daarvoor nodig hebt. In de zomer profiteer je van de voorgaande seizoenen en maak je winst. Het gaat zo goed, dat je dit succes wilt vasthouden.
De fase van zomer naar herfst is een ‘glijdende schaal waarin je steeds meer winst maakt en tegelijkertijd te maken hebt met steeds meer bureaucratie’, aldus Robertson. Hij vergelijkt dit met inslapen. “Het is een soort anesthesie, want je wordt als kikker gekookt in een steeds warmer wordend bad.” Je kijkt steeds minder naar de toekomst en bent bezig met het creëren van efficiëntie en het managen van de status quo. En dat is jammer, want ‘op het moment dat je succes wilt blijven herhalen, gaat het mis’, vertelt Robertson. De winterfase die hierna komt, verloopt volgens Robertson dan ook niet gladjes.
Efficiëntie is de laatste stap voor bureaucratie
Niet alleen het bereiken van succes is namelijk belangrijk, maar ook het managen daarvan is essentieel. Je hebt, in Robertson’s woorden, ‘mensen nodig die een tweede Groei-Curve kickstarten, om te voorkomen dat succes zichzelf onderuit haalt door succes.
Vaak zijn organisaties hier te laat mee. Terwijl iedereen operationeel gefocust is en alles draaiende probeert te houden, moet volgens Robertson juist alweer gedacht worden aan de volgende ‘lente’. Oftewel: manieren waarop je kunt innoveren en een volgende Groei-Curve mogelijk kunt maken.
Wanneer een organisatie steeds bureaucratischer wordt, zie je vaak dat exploratieve mensen, die energie krijgen van nieuwe dingen, een andere rol krijgen, of uit een organisatie stappen, om ergens aan de slag te gaan waar ze wel kunnen innoveren. Dat is jammer, aangezien dit juist de mensen zijn die nodig zijn om de levenskracht van de organisatie te behouden.
De overgang van zomer naar herfst is voor veel organisaties dus een knelpunt, waardoor ze het risico lopen om in een ongunstige winterperiode (winterdip) te belanden. Als ze deze fase wél goed willen aanpakken, doen leidinggevenden binnen organisaties er goed aan om aan de toekomst te blijven denken en hier naar te blijven handelen.
“Als je continu alles vastlegt en herhaalt, en routinematig handelt, verliest een organisatie haar levenskracht”, aldus Robertson. “Efficiëntie is de laatste stap voor bureaucratie”, vervolgt hij. En: “Herhaling maakt mensen dommer en minder reflectief”.
Door vaker te reflecteren over de status quo en adaptief te blijven, blijf je vooruitkijken naar de toekomst, waardoor de overgang naar de volgende lente steeds soepeler wordt. Zo voorkom je die winterdip en kun je als organisatie profiteren van duurzame innovatie.
Door: Sebastian Hamers, Human Insight
