Tayloriaans denken, wat is het? Frederick Taylor beschreef meer dan een eeuw geleden in The Principles of Scientific Management (1911) hoe niet de mens bij het organiseren centraal moest komen te staan, maar het systeem. Passend bij het industriële tijdperk liet zijn Scientific Management zich definiëren volgens deze kenmerken:
- het verregaand opknippen van organisatietaken;
- het inrichten van een command-en-controlstructuur vol standaardisatie;
- het werken met de stopwatch in de hand (want: meten is weten);
- het strikt scheiden van werk in beslissen (top), denken (de staf) en doen (de
arbeiders).
Tayloriaans denken sluit niet aan op complexiteit
Deze aanpak van opdelen en segmenteren heeft ons in de vorige eeuw veel gebracht, maar we weten inmiddels ook dat we bedrijfsonderdelen niet apart van elkaar moeten beschouwen. Ver doorgevoerde standaardisatie kan niet meer aansluiten op een sterk geïndividualiseerde dienstenmaatschappij waarin veel complexiteit heerst. Er treedt bovendien nog een ander perverterend effect op: het gevaar bestaat dat je vooraf plant en vervolgens tot de uitvoering overgaat, terwijl in de tussentijd de setting (behoeften, digitale ontwikkelingen) alweer gewijzigd is. Toch zijn nog altijd veel organisaties Tayloriaans ingericht.
Bron: Andersom organiseren
Door: Toine Schinkel, Liesbeth Schöningh
