Besluiten maken. We doen het in vergaderingen. In één-op-ééntjes. In ons eentje. We maken sommige besluiten snel. En anderen ontzettend traag. En die trage, daar gaan we het over hebben.
Besluiten maken lastig
In veel organisaties, groot en klein, vinden we het vaak lastig om besluiten te maken. Besluiten die niet alleen van invloed zijn op onszelf, maar vooral ook van invloed op anderen. Omdat we die lastig vinden hebben we allemaal trucjes (vaak onbewust) om ze niet te hoeven nemen, hier een aantal maar lang niet alle:
- Laten we daar nog een nachtje over slapen
- We schuiven het besluit door naar de volgende vergadering
- Goed om nog wat meer (onafhankelijk) onderzoek te doen
- We zijn het nog niet unaniem eens
- Laten we de alternatieven nog een keer bekijken
- Belangrijk dat Pietje er bij is als we het besluit nemen
- Maar wat nou als er … gebeurt?
Dat schiet niet op.
De oorzaak ligt niet zozeer in dat we uitstellers zijn of stom of incompetent of iets anders negatiefs. Het komt uit een positief hart: we voelen ons erg verantwoordelijk en willen het goed doen.
Want ja, eenmaal het besluit genomen, dan is er geen weg meer terug. Of wel?
Nieuw mantra
Wat nou als je een nieuw mantra introduceert voorafgaand aan besluiten nemen:
NIKS. STAAT. VAST.
Oftewel, we kunnen altijd terug naar wat we hadden of we kunnen door veranderen naar iets anders.
“Maar we moeten ons toch committeren aan een besluit?”
Jazeker. Zolang het nog een goed besluit lijkt. Zodra het bagger wordt of het verstoort andere zaken, waarom zou je je nog aan het genomen besluit houden?
Heilige stenen tabletten
We hebben met z’n allen vaak het idee dat een besluit in steen wordt gegraveerd zodra het genomen is en nooit meer kan worden omgedraaid. Het is alsof je de belangrijkste maaltijd van je leven bestelt: eenmaal opgediend kun je niet meer terug.
Niet heel gek dat we lang doen over belangrijke besluiten nemen. Of dat we dat proberen uit te stellen.
Maar niemand weerhoudt je ervan om in de keuzes die we maken als organisaties iets terug te draaien of het besluit te verbeteren. Het is (meestal) niet als een al opgediende maaltijd of alsof we het in steen graveren. Het staat enkel in een of ander Word document: klik op backspace en het besluit is weg.
Dat is inefficiënt!
Dat is toch geldverspilling, als je iets kiest wat je daarna terugdraait? Ja. Net als er te lang over vergaderen, alleen rekenen we die nooit mee. Juist iets proberen om daarna een lichte wijziging aan te brengen, en weer één en weer één maakt je wendbaar, maakt dat je iteratie op iteratie doet totdat het echt goed werkt.
Maar om zo’n besluit te nemen moet je dus het gevoel hebben dat je terug kan of uit kunt wijken. Als we bedenken dat niets vast staat en we het eventueel morgen al kunnen wijzigen, dan kunnen we nú het besluit nemen en er daarna een nachtje over slapen. In plaats van andersom.
Dus herhaal het mantra in je team of organisatie:
NIKS… STAAT… VAST…
Door: Lennard Toma
Lennard Toma is afgestudeerd Arbeids- en Organisatiepsycholoog en spreekt, schrijft en adviseert organisaties over een volledig andere manier van organiseren waar floreren en werkgeluk de boventoon voert.
