De Wizard of Oz-test vereist weinig tot geen feitelijke productontwikkeling. De test zou ook de hamstergeneratortest kunnen heten, met dank aan de cartoons waarin iemand de motorkap opendoet en hamsters op loopradjes ziet die de auto aandrijven. In essentie voorzie je in een front-end voor je product waar iemand kan kopen maar vervul je het doel van je product handmatig. Leaner dan dit kan het bijna niet worden.
Bij lean manufacturing wordt een productiestadium pas gestart als dat wordt gevraagd door het stroomafwaartse proces. In de Wizard of Oz-test is het product zelf alleen in actie als de klant die een bestelling plaatst dat vereist.
Zappos begon als Wizard of Oz-test. CEO Tony Hsieh vertelt over zijn ontmoeting in 1999 met Nick Swinmurn, oprichter van
Zappos:
Nick vatte zijn hele pitch in drie zinnen samen: ‘Schoeisel is een industrie waarin 40 miljard dollar rondgaat in de
VS, waarvan 2 miljard via postorder. Het is waarschijnlijk dat e-commerce blijft groeien. En het ligt voor de hand dat
mensen in de nabije toekomst schoenen blijven dragen.’
Hij reserveerde de domeinnaam Shoesite. Zonder een of ander voorraadsysteem te bouwen liep hij letterlijk naar de lokale schoenenzaak, nam foto’s van hun schoenen en zette die op de website. Binnen een paar maanden kreeg hij per week voor 2000 dollar aan bestellingen binnen. Ze verdienden er geen geld aan. Nadat er een bestelling was geplaatst ‘rende Nick naar de lokale schoenenzaak, kocht hij de schoenen en verzond die naar de klant.’ In 1999 gebruikte Nick Swinmurn een klassiek voorbeeld van een Wizard of Oz-test om het marktrisico te testen. Een ander bedrijf uit die tijd deed dat ook: CarsDirect.
Casestudy: Van idee naar Wizard of Oz in minder dan 90 dagen
Dag 1
In 1998 wilde Idealab-oprichter Bill Gross een nieuwe auto kopen. Dus trok hij naar zijn lokale dealer in Zuid-Californië, waar hij onmiddellijk het typische autoverkoperspraatje te horen kreeg. ‘Die auto hebben we hier niet staan. Wat je vraagt is heel ongebruikelijk. Die kleur hebben we gewoon niet aan de West Coast. Je bent beter af als je iets koopt wat hier staat.’ Enzovoort. Ondernemer als hij is vond Gross: dat moet beter kunnen. Hij besloot een website te bouwen waar klanten online de auto kunnen configureren die ze willen, meteen de prijs kunnen zien, een aanbetaling kunnen doen met hun creditcard en dan klaar zijn voor levering. Big deal zou je zeggen. Maar vergeet niet: het was 1998. Amazon.com was drie jaar oud.
Dit mocht dan allemaal precies zijn waar Gross zelf op zat te wachten, anderen vonden het maar niks:
- ‘Mensen gaan hun creditcard echt niet online gebruiken.’
- ‘Niemand zal zonder de auto in het echt te hebben gezien een aanbetaling doen.’
- ‘Misschien zou jij dat doen ja, maar andere mensen echt niet!’
In plaats van met de criticasters om tafel te gaan zitten en te discussiëren, besloot Gross te gaan experimenteren. ‘Laten we een website optuigen, de propositie bouwen voor wat we willen aanbieden en dan zien of er iemand toehapt. Zo ja, dan zetten we het bedrijf op poten en zo nee dan niet; maar laten we gewoon eens kijken of het werkt.’ Idealab wierf een oprichter-directeur, ‘Bob’, die ging helpen om het idee in 90 dagen te prototypen.
Dag 45
Bill vraagt Bob naar de voortgang. Bob zegt: ‘Ik heb alle autodealers gebeld, Ford en Honda. Het kost me moeite om de auto’s te sourcen.’ Bill antwoordt: ‘Wát? Waarom ben je ze aan het bellen? We proberen alleen maar om dit op poten te zetten en te zien of iemand een auto wil kopen. Als iemand iets koopt, gaan we naar de Hondashowroom, kopen een auto bij de detailhandel, leveren hem af op een dieplader en verliezen er geld op.’
Dag 70
Bob heeft een probleem met het bouwen van de ‘configurator’. ‘De wát?’ vraagt Bill. ‘Je weet wel, hoe we klanten in staat stellen om verschillende opties te kiezen. Het is echt moeilijk. Er zijn te veel uitvoeringen en te veel variabelen om dit goed te laten werken.’
‘Nee, nee, nee joh. Laat ze gewoon iets in een blanco veld typen. We laten het door een mens lezen. Maak je er niet druk om.’
Dag 80
Bob is weer tegen iets aangelopen.
‘Lanceer de site’, zegt Bill.
‘Je luistert niet eens naar …’
‘Zet het ding online!’
Dus lanceert Bob de site, op een donderdagavond. Vrijdagochtend komen Bill en Bob bij elkaar.
‘En? Hoe ging het gisteravond?’ vroeg Bill.
‘We hebben vier auto’s verkocht.’
‘Zet als de sodemieter die site uit!’
Ze haalden meteen de site offline, want ze hadden zojuist geld verloren op vier auto’s in plaats van op één of twee. Maar ze hadden nu tenminste wel een antwoord: mensen kopen ongezien auto’s online via een directe verkoop. CarsDirect werd Internet Brands in 2005 en ging in 2007 de lucht in.
Bron: De lean entrepreneur
Door: Brant Cooper, Patrick Vlaskovits
