Wij hebben vier geiten in de tuin en die zijn supernieuwsgierig. Als ik ze een minuut alleen met mijn rolstoel geef, dan kom ik zonder banden terug. Waar ze net niet bij kunnen, dat willen ze hebben. Telkens dat ene blaadje proberen te pakken dat net te hoog gegrepen lijkt.
Ons mensen is dat ook niet vreemd. Meer, beter, groter, het is ons letterlijk met de paplepel ingegoten. De generatie van mijn opa’s, oma’s en ouders stond destijds voor de taak om Nederland weer op te bouwen. De schouders eronder zetten, keihard werken, productie draaien. Fantastisch wat die generatie voor ons heeft gedaan. Maar de uitdaging zit niet langer in nog meer productie en nog meer spullen.
Stapje terug
Het is tijd om een stapje terug doen. Want als je weer tijd hebt voor wat echt belangrijk is, in je werk en je privé leven dan vergroot je vanzelf je totale toegevoegde waarde.
Als je jezelf voortdurend voorbij loopt – al glimlach je nog zo vriendelijk naar jezelf in het voorbijgaan – dan kun je vaak nauwelijks leveren wat je moet doen, laat staan dat je extra waarde kunt toevoegen aan wat je doet. Dus niet meer tachtig uur per week werken en gas blijven geven tot de burn-out toeslaat, maar echte aandacht geven aan wat je doet. Daardoor bereik je vaak meer in minder tijd en met minder moeite. Het is net als met die Duracel batterijen: dan ga je een stuk langer mee en iedereen heeft meer aan je. Inclusief jijzelf.
Geloof me: ik ken de drang om steeds meer productie te maken en de lat steeds hoger te leggen. Op een gegeven moment stond ik vijf keer per week op een podium, soms zelfs twee/drie keer op een dag. De administratie? Deed ik zelf. De website? Deed ik zelf. De voorgesprekken en mails? Allemaal zelf. Naderhand was ik doodop en kon de leuke dingen die voorbij kwamen, lang niet altijd meer zien als leuke dingen: Pff, moet ik vanavond ook nog naar die verjaardag? Of: leuke mail, maar wanneer ga ik die beantwoorden?
Niet alles zelf doen
Minder presentaties? Geen haar op mijn hoofd die daar aan dacht. Want dan zou ik toch minder toegevoegde waarde leveren? Ik ga toch zeker geen stapje terug zetten! Tot het me echt over de schoenen liep. Ik heb mijn prijs verhoogd, treed nu drie keer per week op, ben een stuk gelukkiger en lever zelfs meer toegevoegde waarde. Zo plaats ik regelmatig columns op mijn website. Maar daar kwam ik in die tijd helemaal niet aan toe. En als ik ze schreef was ik er een dag mee bezig. Nu heb ik een tekstschrijver. Ik ouwehoer een half uur over een onderwerp en zij schrijft het uit. En niet letterlijk dicteren, nee hij wordt beter dan dat ik hem zelf zou schrijven. Het is namelijk haar vak. Plaatjes of foto’s bewerken? Mijn neef heeft een eigen bedrijf hierin. Binnen een half uur heb ik het resultaat terug. Mijn vriendin doet een gedeelte van de administratie. Eerst zat ik cijfer voor cijfer alles in te boeken. Zij is veel sneller.
Denk eens voor jezelf na: wat kan iemand anders misschien beter? En dan niet dicteren van ‘Jij gaat het zo doen, want wij doen het altijd zo’. Nee, het is hun vak, hun passie. Laat ze met creatieve ideeën komen waar jij nog niet aan gedacht hebt. Dan kun jij minder hard werken en meer aandacht geven aan wat echt telt.
Door: Jaap Bressers, spreker op het Jaarcongres Leiderschap
Jaap Bressers leek voorbestemd om een topmanager te worden. Tijdens een vakantie veranderde zijn leven echter ingrijpend: bij een frisse duik in zee brak hij zijn nek. Dit zette zijn leven volledig op zijn kop. Inmiddels treedt hij nu op in bijna alle grote theaters in binnen- en buitenland als veelgevraagd spreker en cabaretier.
