Is het beste risicoadvies voor een organisatie voldoende?
Risico’s en verzekeringen vormen al jarenlang een sterk duo. Dankzij verzekeringen worden risico’s dragelijk. Dit geldt niet alleen voor personen. Ook voor een organisatie kan de juiste verzekering van levensbelang zijn, bijvoorbeeld om continuïteit na brand te garanderen. Hierbij hoort het beste risicoadvies, maar is dat voldoende?
Aan ambitie geen gebrek
Verzekeringsexpert Ewout Strijker heeft zijn boek de prikkelende titel ‘In 4 stappen naar het beste risicoadvies’ gegeven. Aan ambitie geen gebrek. Conform de ondertitel is het een praktijkboek voor risicoadviseurs en ondernemers. En dat klopt. Het boek staat boordevol nuttige lijsten en voorbeeldrapportages, die het resultaat zijn van jarenlange ervaring. Icoontjes verwijzen naar tips en bijlagen. Origineel en toegankelijk voor een dergelijk boek is de case, die als een rode draad door de hoofdstukken loopt. Risicoadviseur Edgar doorloopt met de heer Bos, eigenaar van het fictieve bedrijf Bos Zuivel en Machinebouw, in detail de 4 stappen die naar het risicoadvies leiden.
Zoals het vaak gaat in het leven, kan een kracht ook een zwakte blijken. Zo zijn drie pagina’s inleiding over de begrippen risico en risicomanagement wel wat weinig, ook voor een praktijkboek. Een risico neerzetten als kans maal gevolg is wel praktisch, alleen mist het de link met de doelen van het bedrijf. Een korte verwijzing naar bijvoorbeeld de ISO-richtlijnen en normen voor risicomanagement en kwaliteitsmanagement was praktisch geweest. Het type bedrijf in de case ontkomt immers niet aan een kwaliteitssysteem, om zuivel te leveren die de criteria van de Voedsel- en warenwet doorstaat.
Verzekerbare risico’s
Een mogelijke verklaring voor deze witte vlek: het boek is vooral vanuit het oogpunt van zogenoemde verzekerbare risico’s geschreven. Zoals het woord al zegt, dit zijn risico’s voor bijvoorbeeld het bedrijfspand, machines en transport, die allemaal zijn te verzekeren. Punt is echter dat organisaties steeds meer ook met onverzekerbare risico’s te maken hebben. Voorbeelden zijn veranderende regelgeving of reputatieschade door negatieve reacties op de social media. Daarom kiezen steeds meer organisaties, en ook hun verzekeringsintermediairs, voor een integrale aanpak van de relevante risico’s die de organisatiedoelen kunnen bedreigen. Verzekeren is dan één van de opties voor risicobeheersing, wat overigens ook zo in het boek wordt gesteld.
Ondanks deze punten van milde kritiek is dit een waardevol boek voor de doelgroep van risicoadviseurs en ondernemers, vanwege de genoemde praktische insteek. Het vierstappenmodel biedt houvast voor een logisch en helder uitgewerkt adviestraject. Alleen zal het beste risicoadvies naast de verzekerbare risico’s ook de onverzekerbare risico’s scherp in het vizier moeten hebben. Gelukkig zijn daar al de nodige boeken voor op de markt, ook voor risicoadviseurs uit de verzekeringswereld en de ondernemers die ze adviseren.
Recensent: Martin van Staveren, auteur van Risicogestuurd werken in de praktijk.
