Beste manager, Hoe gaat het met je? Ik hoop dat alles ok is. Ik weet niet echt hoe het met je gaat, want ik spreek je meestal zo kort, terwijl ik best veel te vertellen heb en nieuwsgierig ben naar hoe het jou vergaat, privé en op het werk.
Het meest contact hebben we tijdens de teammeeting, die je laatst ook al een paar keer moest laten schieten, omdat de hogere regionen andere prioriteiten voor je hadden gesteld. Ik ben zo nieuwsgierig wat die prioriteiten dan zijn. Wat is er nu zo belangrijk dat je er een meeting met jouw eigen team voor laat schieten? En wat is er zo belangrijk dat wij als team het blijkbaar niet mogen weten? En waarom hebben we die meeting nodig? Als je wat vaker bij ons zou zijn, zou je sowieso wel weten wat er speelt.
Ik denk dat je leven wel veranderd is sinds je promotie. Je was zo goed in je vak, je wist altijd de juiste oplossing, en wat hebben we gelachen om al je flauwe grappen, om al die manieren waarop je het systeem wist te omzeilen, en hoe je dingen altijd voor elkaar kreeg. Even wat ‘ritselen’ zei je dan, en je had het voor elkaar. En wat vonden we het met zijn allen gaaf dat je het voor ons opnam toen dat nodig was. Jij durfde je nek uit te steken. Terecht werd je benoemd tot manager. En wij stonden daar met zijn allen achter.
Toen je manager werd, werd het opeens anders. Je ging weg uit onze werkruimte. Opeens had je een eigen kantoor. En waar we normaal op de werkplek even kort met elkaar overlegden over de gave dingen die we gingen doen, moeten we nu een agendaverzoek bij je inschieten. En als we geluk hebben wordt dat geaccepteerd, maar het kan nooit op korte termijn. Er moet altijd een dag of wat tussen zitten.
Ik ben zo nieuwsgierig, manager. Wanneer was de laatste keer dat je iets innovatiefs hebt gedaan? Vroeger deed je elke week wel iets gaafs waar de organisatie echt verder mee kon. En waar is je lach gebleven? Je loopt zo druk te doen, terwijl je eerst zo relaxed was.
En wat was dat nou voor geks vorige week? We zouden het er nog wel over hebben zei je, maar dat hebben we nog niet gedaan. Je was boos dat ik er niet om 09.00 uur was. Maar ik ben er toch nooit om 09.00 uur? Vroeger niet, en nu ook niet. Ik haal mijn deadlines, ik lever op wat ik op moet leveren, en nu je manager bent is dat opeens een probleem?
Beste manager, heb je het wel naar je zin met wat je nu doet? En wat spoken jullie toch uit met die teammanagersoverleggen, afdelingsoverstijgende overlegorganen, klantcontactoverleggen en de veranderstuurgroepmeeting? Voor ons maakt het niet uit, wij gaan wel verder hoor. Maar het zou fijn zijn als je jouw gezicht vaker zou laten zien dan je nu doet. Wij werken wel door, het komt goed, maar het zou fijn zijn als we vaker contact hebben dan in ons halfjaarlijkse voortgangsgesprek. En hoe krijg je in hemelsnaam je informatie over mij, nu je vooral opgesloten zit in je kantoor?
En waar gaan we het over hebben? Dat ik te laat was? Dat ik laatst een taalfoutje had gemaakt? Of gaan we het hebben over de vele dingen die goed zijn gegaan? Gaan we het hebben over hoe we wat we goed doen nog beter kunnen maken?
Beste manager, ik hoop je vaker te zien. Ik hoop dat je ook weer echt wat gaat bijdragen aan ons team. Want nu zijn we onze beste collega kwijt, terwijl we er niks voor terug hebben gekregen.
Hartelijke groet,
Eduard van Brakel
