Een paardenbloem in een groot grasveld vinden we mooi. Diezelfde bloem tussen onze terrastegels wordt hardhandig uit de grond gerukt; verkeerde plaats. Wijn drinken vinden we ’s avonds bij een etentje met vrienden gewoon, ’s ochtends bij het ontbijt een glas wijn drinken met de buurvrouw voor je naar je werk gaat is raar; verkeerde tijd. Mensen denken graag in hokjes, zodat ze de enorm chaotische werkelijkheid om zich heen een beetje kunnen ordenen.
Het verkeerde hokjes
Matter out of space gaat erover dat iets in het verkeerde hokje zit. Hokjes van tijd, plaats, ordening. Of dat er geen hokje voor bestaat. Voor matter-out-of-space-mensen hebben tribes drie soorten ‘oplossingen’. We maken ze heilig en plaatsen ze op een voetstuk; denk aan het archetypische beeld van de heks of de tovenaar, of de grote popster die we roemen om het ‘gestoorde’ uitbundige gedrag. Of we maken ze dood; transgenders die buiten het man-vrouwhokje vallen, worden overal ter wereld vaker vervolgd en vermoord dan welke andere minderheidsgroep dan ook.
Vluchtelingen dumpen we in de woestijn over de grens of duwen we terug in zee, zodat ze geen matter out of space
kunnen worden, in de zin van ontheemden in een ander land. Of we maken matterout-of-space-mensen onzichtbaar; over intersekse mensen met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken hebben we eigenlijk nog nooit veel gehoord, toch zijn ze in aantal even talrijk als roodharigen.
Mensen die buiten de lijntjes kleuren noemen we vaak gek. Gek is dikwijls matter out of space.
Doormijmeren thuis
Ben je of ken je een crazy one? Wat is jouw perspectief? Is het de hemel of is het de hel? Wat zou je jezelf of die ander gunnen? Hoe maak jij het eigenlijk makkelijker voor de crazy ones in je directe omgeving, in organisaties, in de samenleving, in de wereld? Mogen ze bijzonder zijn of zeg je ‘doe effe normaal’? Misschien hebben ze net even een beetje extra hulp nodig. Omdat ze ook buitengewoon veel te geven hebben.
Doormijmeren op je werk
Staat jouw organisatie open voor ‘neurodivergente’ mensen? Mensen met een bijzonder brein, die dikwijls wat lastiger invoegen, maar ook weer een aantal bijzondere dingen kunnen. De politie werkt met mensen met een autismespectrumstoornis, omdat die heel goed urenlange camerabeelden gedetailleerd kunnen uitlezen of microfoontjes kunnen knutselen. In de entertainmentindustrie werken veel mensen met een randje die veel lef hebben, ongekende risico’s durven te nemen, maar ook af en toe een woedeaanval krijgen.
Misschien heb je een beleidsmaker in dienst die enorm sensitief is voor subtiele veranderingen in de samenleving, maar daar ook af en toe een maand heel somber van in zijn bed ligt. Je beste crisismanager is wellicht ook iemand die lijdt aan een angststoornis.
Waar ligt voor jou de grens als werkgever of collega, tussen diversiteit uitnodigen en openstaan voor ‘anders’ en een te grote stretch? Is er een soort minimumeis aan normaal meedoen?
Beluister de podcast: Da’s gek met Danielle Braun
Bron: Da’s gek
Door: Danielle Braun
