SnappCar was live, de verhuurders begonnen zich aan te melden en de huurders schreven zich ook langzaamaan in op ons platform. In ons kantoortje van 3 bij 4 meter was het elke dag mouwen opstropen en aan het werk. We deden alles zelf, van de telefoon beantwoorden tot marketing en customer service. Soms kwamen de muren op ons af.
Stress
Ook begon de stress van het geld lenen en niets verdienen zijn tol te eisen, en dan is het oppassen dat je elkaar geen verwijten gaat maken. We wilden er met zijn drieën een gigantisch succes van maken. Wij waren het ideale start-upteam, of toch niet?
In Forbes Magazine las ik dat het ideale founding team van een start-up bestaat uit een Hipster, een Hacker en een Hustler. Een combinatie van slimme jongens, die met zijn drieën in een rap tempo een klus klaren. De mannen hebben ieder een eigen rol; ze zijn pienter, risico-junkies en digital natives. De Hipster is de kerel met de baard en de hippe outfit die goed is in design en marketing. De Hacker is de technische nerd met de bril en de pen in zijn borstzakje die de IT doet. De Hustler is de snelle jongen in het overhemdje, die de strategie doet en de dealmaker is van de drie. Dit hoeven geen drie verschillende personen te zijn, maar het is zeldzaam dat één persoon twee of meer van die rollen echt goed beheerst.
Waar was de hacker?
Ons team bestond uit twee Hustlers (Jorg en ik) en een Hipster (Pascal). Waar was de Hacker? Tot op de dag van vandaag hebben we nog steeds last van onze gebrekkige technologische kennis aan het begin. ‘Hadden we toen maar …’ schiet nog met grote regelmaat door ons hoofd. Hadden we toen maar ons team compleet gemaakt met een Hacker als co-founder. Dat had ons enorm veel geld en tijd bespaard.
Door ons gebrek aan digitale kennis – de Hacker – hebben we als SnappCar nog steeds last van het omgaan met de slechte kwaliteit van programmacodes in obscure ontwikkelomgevingen, die dateren uit de eerste jaren van SnappCar.
Twee handlers en één ceo
Begin 2012, vrij snel nadat we live waren gegaan en nadat we al veel van ons geld hadden opgebruikt, werd het dringen aan de top. Zonder medewerkers was er geen ruimte voor sterallures. Van de administratie tot de content van de website en de customer service aan de telefoon, we genoten er elke dag van. Daarnaast was het ook belangrijk om dit zelf te doen zodat we onze klanten konden leren kennen, en omdat we wilden weten
wat er goed ging en wat niet.
Het bleek toen dat wij drietjes, zowel inhoudelijk als qua rolverdeling, niet altijd op één lijn zaten. Dat was ook niet zo gek, want we hadden nog nooit met elkaar gewerkt en we zijn alle drie uit behoorlijk ander hout gesneden. Steeds vaker moesten er lastige knopen doorgehakt worden en dan ook nog onder behoorlijke
tijdsdruk. Wie is dan de baas? Wie maakt de uiteindelijke beslissing en neemt de verantwoordelijkheid?
Er kan er maar één CEO zijn
We konden de discussie niet langer uit de weg gaan. Er kan er maar één CEO zijn en het gebrek aan duidelijkheid leidde af van wat er nodig was. Na een aantal stevige discussies werd besloten dat ik de CEO zou
worden. Jorg is op dat moment uit het team gestapt, maar wel als aandeelhouder aangebleven. Dat gaf de noodzakelijke duidelijkheid en Pascal en ik waren als team zeer complementair, wat jarenlang uitstekend heeft gewerkt.
Ere wie ere toekomt: Jorg was en blijft de initiële aanbrenger van het idee SnappCar.
Bron: Snappstory
Door: Victor van Tol, Anka Jacobs