Het lijkt wel alsof de informatie die over je uitgestort wordt en de informatie die van je gevraagd wordt, nooit ophoudt. Alles is even belangrijk en wordt ook als zodanig gebracht. Alles had gisteren al af moeten zijn. Er is nauwelijks meer tijd om rustig adem te halen. Er zit geen ritme meer in de dag, in een week. We worden er in toenemende mate ziek van. Help!
Heel vaak is er sprake van de dictatuur van de urgentie. De dictatuur van de urgentie houdt in dat alles wat op dat moment speelt, de hoogste prioriteit krijgt. Het onmiddellijke is het allerbelangrijkste. Een telefoontje dat binnenkomt, wordt meteen opgepakt en afgehandeld. Elke bezoeker die zich aandient, of het nu een klant is of een collega, wordt de hele dag even klantvriendelijk te woord gestaan. Dat daardoor andere zaken blijven liggen of helemaal niet aan bod komen, realiseer je je pas als je naar huis gaat en denkt: O nee hè, dat had ook nog moeten gebeuren. Helemaal vergeten. Het was ook zo vreselijk druk vandaag!
Wat meestal blijft liggen, zijn de zaken die echt belangrijk zijn, bijvoorbeeld de langetermijnplannen, de visie die je wil ontwikkelen, de nieuwe manier die je wil uitproberen bij de aanpak van een bepaalde klantvraag – en je eigen loopbaanontwikkeling. Om nog maar niet te spreken van je privéleven.
De mythe van de drukke manager
We doen er allemaal aan mee. Druk zijn is steeds meer een excuus. Want wat zeg je aan de telefoon op de vraag: ‘Hoe gaat het met je?’ We kennen allemaal de managers en medewerkers die zich dagelijks verontschuldigen voor het niet nakomen van afspraken, het vergeten van beloftes en het vastzitten in de file. Zij hebben een mythe gecreëerd voor zichzelf: de mythe van de drukke manager.
‘Als ik het maar druk heb en als ik maar druk doe, dan ziet de omgeving toch wel dat ik heel hard werk en dat ze me niet lastig moeten vallen met allerlei onnozele vragen en ditjes en datjes? Niet zeuren, opschieten. Hup, snel even in de auto ernaartoe, gauw nog even een paar telefoontjes onderweg, nog even die berichten verzenden.’ De kern lijkt wel: als ik maar keihard werk, druk doende ben, tel ik mee, ben ik belangrijk. Als je andere keuzes maakt, krijg je opmerkingen zoals de parttime werkende moeder, drie dagen beschikbaar voor de organisatie, regelmatig hoort: ‘Zo, ga je weer lekker op vakantie?’
Een van mijn cursisten, een manager, omschreef de betekenis van ‘druk zijn’ op een heel treffende manier: ‘Ik ben in mijn functie aangenomen om na te denken. Wanneer ik heel rustig aan mijn bureau ga zitten met mijn handen achter mijn
hoofd en eens goed de dingen op een rijtje zet om tot een plan te komen, roepen de mensen die me in die houding aantreffen: “Zo, even lekker aan het uitrusten?” of: “Jij hebt zeker niets te doen!”’
Waarom doe ik wat ik doe?
Reactief management heeft nog een kant. We hebben het zo druk, dat we niet meer stilstaan bij waarom doe ik wat ik doe? Wie maak ik er gelukkig mee? Maakt wat ik doe mijzelf eigenlijk gelukkig? Leef ik mijn eigen leven, of leef ik de verwachtingen van anderen?
Bron: Effectief tijdsbeheer
Door: Ineke Kievit-Broeze
