Als kind vroeg ik mijn moeder elke dag, soms wel meerdere keren: “Houd je nog een beetje van me?” Ze werd er gek van: “Jij bent een bodemloze put. Hoe vaak moet ik dit herhalen?!”, zei ze regelmatig. Toch bleef ik het vragen. Misschien omdat échte erkenning – dat ik werkelijk heel erg om van te houden was – ontbrak.
Erkenning is iets anders dan een simpel “Ja, ik houd van je.” Erkenning is daadwerkelijk gewaardeerd worden voor wie je bent en wat je doet.
Erkenning komt altijd van buiten. Het is de ander, de groep, je ouders of je vakgenoten die beslissen wat gewaardeerd wordt door hen. Erkenning is daarmee direct verbonden met status: je kunt jezelf serieus nemen, maar de status in de groep wordt je verleend door anderen.
Waarom is erkenning – en status – zo belangrijk?
Omdat we sociale wezens zijn. Zonder enige status kan je eigenwaarde zomaar vervagen. Je moet er namelijk toe doen voor de groep, zo zijn we evolutionair gebakken als groepsdieren. Je kunt jezelf eindeloos waarde toekennen, maar als niemand dat ziet, wordt het heel hard werken om jezelf iedere dag weer waardevol te blijven vinden.
Dat merk ik ook in mijn eigen werk. Als schrijver wil ik weten dat mijn woorden landen, dat iemand geraakt wordt, dat ze gelezen mogen worden. Natuurlijk kan ik mezelf vertellen dat het goed genoeg is. Maar pas als er erkenning van anderen komt, voelt het alsof mijn werk echt bestaat.
Dus, wie ben ik zonder erkenning?
In wezen dezelfde als degene mét erkenning, alleen met een andere sociale status. En maakt die positie mij tot iemand anders? Natuurlijk niet. k heb nog steeds dezelfde sprankelende ogen, hetzelfde talent om ingewikkelde sommen op te lossen, dezelfde irritante gewoonte om anderen te onderbreken…
Wie je bent zonder erkenning, is wie je bent als niemand je ziet. Het is díe kern van jou die altijd overeind blijft. Onafhankelijk van je leeftijd, van je beroep en of je beschikbaarheid op de huwelijksmarkt. Het is díe versie van jezelf die overblijft wanneer de groep geen applaus geeft.
En? Wie ben jij zonder erkenning?
Misschien ontdek je wel dat je dat helemaal niet weet, omdat erkenning zo belangrijk is in je leven dat je geen idee hebt wie je bent als niemand jou zou zien. Dat laat zien hoezeer jouw identiteit wordt gevormd in de blik van de ander. Wie jou ziet, bepaalt blijkbaar wie jij bent. De echte vraag is dus niet alleen: wie ben jij zonder erkenning? Maar ook: wie geef jij de macht om jou te erkennen?
Beluister de podcast: Goedbedoeld moeilijk maken – met Ariane van Heijningen
Ik ben Ariane Van Heijningen en help individuen en organisaties hun belemmerende gedachten te doorbreken. 𝗔𝘂𝘁𝗲𝘂𝗿 𝘃𝗮𝗻 ‘𝗚𝗼𝗲𝗱𝗯𝗲𝗱𝗼𝗲𝗹𝗱 𝗺𝗼𝗲𝗶𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗺𝗮𝗸𝗲𝗻 – 𝗵é𝘁 𝗯𝗼𝗲𝗸 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗰𝗼𝗮𝗰𝗵𝗲𝘀 𝗲𝗻 𝗶𝗲𝗱𝗲𝗿𝗲𝗲𝗻 𝗱𝗶𝗲 𝗵𝗲𝘁 𝗹𝗲𝗳 𝗵𝗲𝗲𝗳𝘁 𝗹𝗲𝘃𝗲𝗻𝘀𝘃𝗲𝗿𝗮𝗻𝗱𝗲𝗿𝗲𝗻𝗱𝗲 𝗴𝗲𝘀𝗽𝗿𝗲𝗸𝗸𝗲𝗻 𝘁𝗲 𝘃𝗼𝗲𝗿𝗲𝗻’. Genomineerd voor Managementboek van het Jaar 2025.
