De Bandbreedte: het olifantenpaadje

Regelmatig word ik zelf geconfronteerd met een lachwekkend eigen smalle bandbreedte. Aanleiding tot deze constatering was een onschuldig conflictje wat ik recent zag gebeuren bij de kopieermachine. Ik moest wat kopiëren maar moest even op mijn beurt wachten. Op dat moment hing collega Karin een briefje op met de duidelijk geïrriteerde boodschap: ‘Als het papier op is graag bijvullen !!!’.

Karin was onze administratieve duizendpoot. Een zeer loyale vrouw én iemand die zich voor werkelijk alles en iedereen verantwoordelijk voelde. Een groot deel van de dag was zij dan ook bezig om voor anderen zaken op te lossen of in te vullen. Een ander deel van de dag was ze hierover aan het mopperen. Zij was continu bezig om mensen een olifantenpaadje te bieden. Een olifantenpaadje is een korter paadje dat is ontstaan omdat iedereen de officiële weg afsnijdt. Karin biedt de ander heel vaak zo’n makkelijke weg en is dan geïrriteerd dat men van die mogelijkheid gebruik maakt.

Zachte factoren

Onvermijdelijk moest ik aan de bandbreedte denken. Twee belangrijke zachte factoren binnen de bandbreedte zijn ‘eigen initiatief tonen’ en ‘verantwoordelijkheid nemen’ en dat zijn ook de twee meest genoemde factoren waar men teleurstelling of irritatie bij voelt. Karin haar ergernissen kwamen hier ook uit voort. Men zette de vieze kopjes wel óp de vaatwasser maar niet erin, men vulde de lege kopieermachine niet bij of men pakte het laatste artikel zonder dit bij te vullen of te bestellen. Verwachtingen die consequent niet werden ingevuld. Karin ging het dan maar zelf doen waarmee zij precies het olifantenpaadje bood wat anderen graag belopen. De in haar ogen smallere bandbreedte van anderen zal natuurlijk nooit wijder worden zolang zij een olifantenpaadje biedt. Men was gewend geraakt aan de situatie dat iemand anders altijd de kopjes in de vaatwasser zet, dat het kopieerpapier altijd wel door iemand wordt bijgevuld en dat het artikel weer vanzelf is aangevuld. Een prettige situatie, het olifantenpaadje is makkelijker dan de officiële weg.

Stop met verwachten

Ik zou alle Karin’s van deze wereld graag een advies geven: Stop met het verwachten dat mensen het wel uit zichzelf zullen doen. Maak het van een verwachting een persoonlijke opdracht! Én sluit het olifantenpaadje af door het niet ‘dan maar even zelf te doen’. Zet er een hek voor met een bordje ‘vanaf vandaag moet u de officiële weg volgen’. Tijdens een bedrijfsuitje werd ik hier zelf mee geconfronteerd. In mijn functie was ik nogal eens verbaasd over de overbodige vragen die ik kreeg. Ik kon moeilijk bevatten waarom men toch altijd de makkelijke weg koos en het mij vroeg in plaats van het even zelf uit te zoeken. Maar tijdens ons bedrijfsuitje bleek mijn bandbreedte ook bedroevend klein. Een collega had alles geregeld en hij stond op een gegeven moment in de rij om in te checken bij het hotel. En voor ik het wist vroeg ik aan die collega: ‘Weet jij waar de toiletten zijn’. Hij keek me even aan en zei toen: ‘Harm, wij zijn hier beiden nooit geweest, waarom vraag je mij dit?’. Slik. Hij bood mij duidelijk geen olifantenpaadje. Door: Harm Hilgevoord Deze column is onderdeel van een maandelijkse reeks en gebaseerd op het boek ‘De Bandbreedte’ van Harm Hilgevoord. Dit boek is te bestellen via www.hilgevoord.nl/de bandbreedte/