‘Je moet durven. Je moet durven vertrouwen. Je moet durven loslaten. Je moet durven fouten te maken. Je moet durven durven, durven. ‘Aan het woord is ondernemer Allard Droste, die het hiërarchische metaalbedrijf Aldowa ombouwde tot een bedrijf dat zelfs in de crisis omzetgroei wist te behalen en allerlei prijzen won, zoals de FD Gazelle en de MetaalUnie Award.
Droste vervolgt: ‘En het gekke is, we kunnen het allemaal, maar zodra we de schoolbanken ingaan, verleren we dat. We zitten allemaal in hetzelfde bankje, we moeten onze vinger opsteken als we iets willen, in de dingen waar we goed in zijn krijgen we op dezelfde manier les als de dingen waar we slecht in zijn, als je slecht bent krijgt je bijles, als je het fout doet krijg je een rode streep. En dat gaat zo verder. Daardoor leren we durven af, maar het durven is het moeilijkst. Durf nou eens als manager. Durf nou eens als medewerker. Geef eens aan dat je gelooft dat het kan.’ Vertrouwen is de rode draad in de visie van Droste:  ‘Ik vraag op lezingen vaak: wie werkt er op basis van vertrouwen? Dan gaan er best veel handen de lucht in. Vervolgens vraag ik: wie werkt er op basis van 100% vertrouwen?’ Dan zijn het maximaal 4 vingers die overblijven, en vaak ben ik zelfs de enige die zijn hand nog omhoog heeft.’ Vertrouwen klinkt mooi, maar wat betekent het dan in de praktijk? Droste: ‘Bij ons zijn geen functies meer. Er zijn meer een soort rollen. We houden dan ook geen functioneringsgesprekken meer, want hoe kan een a4-tje met een functie nu iets zeggen over een persoon? Wees welkom in het bedrijf, doe waar je goed in bent en waarin je wilt excelleren. En help elkaar daarbij. Ik heb bijvoorbeeld een salesteam, de een is heel goed in excel, en de ander vindt het verschrikkelijk. De ene doet dan iets in excel, terwijl de ander een extra klantgesprek voert. Daar heb je geen beoordelingsgesprek voor nodig.’