Als je iets wilt veranderen, zelf of in je organisatie, moet je soms eeeeven het strand op, eeeeven met de benen op tafel, de hond uitlaten, de was ophangen, het bos in, alles wat je kunt doen met slippers aan. Zoals op die strandvakantie, als het mulle zand en je slippers ervoor zorgen dat je gewoon niet sneller kunt en je dus maar lekker blijft slenteren langs de branding. Voor je verandertraject bedoelen we dit natuurlijk figuurlijk. Rustig aan doen, vertragen, stilzitten zelfs soms, niks doen, of even iets heel anders. Struinen noemen we dat. Als tegenwicht tegen de neiging om te racen, om zo snel mogelijk van a naar b te komen.
Omdat je zo meer signalen oppikt, over wat er aan de hand is, over wat je te leren hebt, omdat je zo kunt uitzoomen en grotere verbanden ziet. Je gaat allemaal dingen opmerken die je over het hoofd zag toen je zo racete.
Hersenen aan het werk!
Bovendien zet je als je even afdwaalt, het deel van je hersenen aan dat de briljantste ideeën voortbrengt (en dat alleen doet als je afdwaalt!). Dat deel van je brein heet het defaultnetwerk.
Meer zien en dan ook nog briljante ideeën krijgen: twee boosts voor de slagingskans van je verandering, terwijl jij lekker rustig aan doet. Waar wacht je nog op! Hup, slippers aan!
(Dat briljante idee krijg je trouwens vooral als je van tevoren tegen jezelf zegt waar dat over moet gaan. Dan kan je brein in de ‘defaultstand’ daarmee aan de slag terwijl jij struint. Verder hoef je daar niks voor te doen. Gaat vanzelf.)
Not all those who wander are lost, schreef Tolkien in The Fellowship of the Ring.
All those who do not wander are lost, zeggen wij J.
Dus: ‘wander’, struin! Bijvoorbeeld nu even naar buiten. En om je defaultnetwerk op gang te brengen, geven we je deze reflectievraag mee:
HUP, SLIPPERS AAN!
In het boek Veranderprikkels, 18x meer kans dat het lukt lees je nog veel meer over de kracht van struinen en stilstaan en waar je ondertussen op moet letten, zodat je in een ongeduldige wereld niet mist wat je juist zou moeten zien.
Bron: Veranderprikkels
Door: Renate Kamp en Agnes Nanninga
