Het begon zo mooi en natuurlijk was het vreselijk naïef.
‘We promised to each other that we’d always think the same.
And dreamed that dream to be two souls as one.’
Jongen en meisje. Verliefd, 2 hoofden in 1 wolk en ze hadden het beloofd. Zo lopen ze samen door Parijs (natuurlijk), de hoofdpersonen uit een prachtig liedje van The Cure.
Al snel verschijnt er een man met twee kinderen, de ene heeft hij aan de hand, de andere op de rug. Gekleed in lompen, zwervers overduidelijk. De jongen ziet dat ze zijn vriendin vol bewondering en vreugde aanstaren. Alle drie kunnen ze hun ogen niet van haar afhouden. ‘How beautiful you are’, zeggen hun ogen, denkt hij. Even denk je dat het een magisch moment is, al die bewondering, al die blije blikken. Maar het loopt compleet anders af.
Hij voelt: ‘It filled my heart with shame for us.’
Zij zegt: ‘I hate these people staring, make them go away from me.’
BAM. Weg belofte. Weg liefde. ‘This is why I hate you’, zo erg vindt hij het dat zij iets anders denkt dan hij.
Ja, naïef natuurlijk. Beetje rigoureus ook. Want het had zo anders kunnen gaan.
Hadden ze het maar geweten
Als ze nou maar hadden geweten dat dat helemaal niet kan: samen hetzelfde denken. Je kijkt altijd met je eigen ogen en wat je ziet, duid je altijd vanuit je eigen overtuigingen. Jij met de jouwe, ik met de mijne. Hoe vertrouwd je ook met elkaar bent, hoe intensief je ook samenwerkt, hoe goed je ook denkt te weten wat de ander denkt of vindt, het is een illusie. En het is juist zo mooi. Want iedereen ziet maar een piepklein stukje van de werkelijkheid en die andere blik is een ander puzzelstukje. Samen maak je het beeld rijker. Het is een van de rode draden die door ons boek Veranderprikkels, 18x meer kans dat het lukt slingeren.
Enneh….jij kunt geen gedachten lezen, hè. En je collega ook niet. Daarom zijn wij zo fan van ondertitelen: vertellen waarom je doet wat je doet, zegt wat je zegt en welk effect de situatie op jou heeft. En ook: de ander daar actief op bevragen, vooral als je iets ziet of hoort waarvan je denkt ‘huh’? Dat scheelt een boel tijd om in te vullen wat de ander ‘vast wel heeft bedoeld’ en een boel irritatie (want de mens is nogal geneigd om de intenties van de ander negatiever in te vullen dan die van zichzelf).
Vogel het uit samen, bevraag elkaar, blijf hartstochtelijk nieuwsgierig. En vooral: koester die andere blik.
Je kunt elkaar dus beter promissen dat je altijd nieuwsgierig naar elkaar blijft en houdt van de verschillen. Dan had hij in plaats van ‘This is why I hate you’ misschien wel ‘This is why I love you more’ gezongen. How beautiful you are OMDAT je andere dingen ziet dan ik. En wat zelfs nog had gekund, als ze nog even hadden doorgepraat, hij haar had gevraagd ‘waarom’, dan hadden ze misschien zelfs wel ontdekt dat haar reactie óók voortkwam uit schaamte. Toch two souls as one. Want ook dat zien we vaak, vooral als er gedoe is: hoe verschillend de blikken of reacties ook zijn, heel vaak zit er dezelfde intentie of emotie onder.
Ja ja, we weten het, het is een liedje van The Cure, daar is dit veel te optimistisch voor, maar als je verandertraject moeizaam gaat, is de HowBeautifulYouAreBlik juist de ‘cure’ :)!
Door: Renate Kamp en Agnes Nanninga
VERANDERPRIKKELPLAYLIST
Zin om ook via je oren geveranderprikkeld te worden? Over de onderwerpen uit ons boek Veranderprikkels, 18 keer meer kans dat het lukt, is veel geweldige muziek gemaakt. We hebben een aantal van onze favorieten bij elkaar gebracht in de VeranderPrikkelsPlaylist.
How beautiful you are van The Cure staat er ook op! Je vindt hem op Spotify via deze banner:
