Een werkneemster ligt continu in de clinch met collega’s. Is een ontslagvergoeding redelijk?
Een werkneemster is in dienst bij een financiële dienstverlener. Naast de directeur van het bedrijf zijn er nog maar vier andere werknemers werkzaam. Na enkele jaren ontstaan er irritaties tussen het personeel waarbij uiteindelijk de leidinggevende schriftelijk (via de e-mail) tussenbeide moet komen. De leidinggevende besluit daarop om elke twee weken per medewerker een informeel gesprek te voeren.
‘Escalerende communicatie’
Intussen heeft de werkneemster een relatie gekregen met een van de werknemers. Ondanks de informele gesprekken verbeteren de onderlinge verhoudingen niet. Er worden fouten gemaakt op het werk en tussen de werkneemster en haar partner, en de rest van de werknemers ontstaat nog meer wrevel. De leidinggevende laat in felle bewoordingen via de e-mail weten niet meer als tussenpersoon te willen fungeren om ruzies uit te vechten.
De werkneemster trekt zich de kritiek aan en meldt zich ziek. Daarop stuurt de leidinggevende haar een brief met de mededeling dat hij haar arbeidsovereenkomst wil beëindigen. Hij hoopt dat zo de rust binnen de organisatie terugkeert. Wel meldt hij dat de ‘escalerende manier van communiceren van de werkneemster te wensen overlaat’. Er is daarom een verstoorde arbeidsrelatie ontstaan, waardoor een vruchtbare samenwerking niet meer mogelijk is. De vrouw zegt dat zij altijd naar behoren heeft gefunctioneerd en nooit is gewezen op haar wijze van communiceren.
Ontslagvergoeding redelijk?
De kantonrechter bekijkt eerst of er een opzegverbod van kracht is. Nu de werkneemster ziek is, kan zij niet zo maar worden ontslagen. Er is echter een arbeidsconflict gaande, waarbij de werkneemster zich ziek heeft gemeld en geen sprake is van een inhoudelijk verband. Dit wordt ook in het onderlinge e-mail verkeer tussen de werkneemster en leidinggevende bevestigd. De kantonrechter vindt dat mediation geen structurele oplossing zal bieden.
Daarop gaat de kantonrechter over op ontbinding van de arbeidsovereenkomst. Volgens de rechter hebben de kemphanen beiden schuld aan het arbeidsconflict. Zo heeft de leidinggevende niet daadkrachtig opgetreden om de relaties te verbeteren, maar kon de werkneemster geen goede verstandshouding met bijna al haar collega’s bewerkstelligen. De kantonrechter vindt een ontslagvergoeding wel billijk.
Boekentip:
