De Brunel zeilboot voer achteraan in de eerste helft van de Volvo Ocean Race 2018. Tot aan Auckland. Een ommekeer kwam en daarna streed het tot het laatst etappe mee om de eindzege. ‘Toen de urgentie echt heel groot werd, was er ruimte voor verandering’, vertelt Anje-Marijcke van Boxtel over die ommekeer. Ze was teamcoach bij Team Brunel en ziet in de zeilsport een ultieme metafoor voor agile werken. Of om in zeiltermen te blijven: wendbaar te zijn. Tijdens het jaarcongres Psychologie van Leiderschap zal Anje-Marijcke als spreker navigeren tussen zeilen, managen en wendbaar zijn.
Bouwe Bekking, één van Neerlands meest ervaren zeezeilers, was schipper op de Brunel. In eerdere edities van de Ocean Race was zijn wil als kapitein ook wet: command & control was lang de norm in de scheepvaart. Op de nieuwe generatie zeilboten van de Ocean Race kan dat niet meer. De boten zijn een zogenaamde ‘one design’. Alle boten zijn exact hetzelfde en het komt dan meer dan ooit aan op de mensen. Dat was te zien. Nog nooit waren de wedstrijden tijdens de Volvo Ocean Race zo spannend. Sommige etappes werden na weken zeilen pas in de haven beslist. Voor Bekking betekende het dat hij als schipper zijn leiderschapsstijl moest aanpassen. Voor zijn crewmembers betekende het dat ze meer leiderschap moesten laten zien. Dat inzicht kwam onder meer in Auckland, toen de Brunel achterin het veld voer. Anje-Marijcke: ‘We hebben toen met z’n allen indringende gesprekken gevoerd. Het team bestond uit een enorm gevarieerde groep crewleden. Babyboomers versus oude zeerotten. Mannen en vrouwen. Zeilers die de America’s Cup gewend waren; wedstrijdjes van een paar uur en nu opeens weken op zee. Wanneer je zo’n diversiteit wilt benutten vergt dat een andere aansturing.’High performing
Om het maximale uit de boot te halen, moet je ook het maximale uit het team halen, luidde de conclusie. Dat kan alleen met vertrouwen van de leiding en dat mensen zelf regie nemen. Van Boxtel: ‘Leiderschap zit in iedereen, niet alleen in een schipper. Het is de truc om dat leiderschap bij iedereen los te weken. Dat is in Auckland gebeurd. Daarna ging het vliegen. Je moet eerst jezelf leren kennen, voordat je een ander leert kennen. Je eigen kompas kennen voor je een teamkompas kunt zetten. Daar moet je soms diep voor gaan. En meer bespreken dan je gewend was om te doen. Want samenwerken is zoveel meer dan naast elkaar doen waar je goed in bent. Wat er op zee gebeurde met de Brunel bemanning, was dat het na de stopover in Auckland een high-performing team geworden was. Een team dat agile opereerde.’