De moderne samenleving is gevoelig voor hypes. Een hype ontstaat als een groep mensen ‘iets’ – een kledingstijl, popmuzikant, kapsel, managementtool – buitengewoon enthousiast omarmt en uitroept tot het ultieme antwoord. Daarom zijn hypes een betrekkelijk kort leven beschoren – juist het overenthousiasme en de Grote Verwachtingen maken dat de lol er ook snel weer af is.
De bedrijfs- en organisatiekunde zou je met enige kwade wil zelfs kunnen omschrijven als één grote optocht van managementhypes: van management by objectives (jaren 50) en sensitivitytraining (jaren 60) naar matrixstructuren en kwaliteitscirkels (jaren 70), kerncompetenties (jaren 90), good to great, empowerment, virale marketing. Betekent dit dat hypes alleen maar flauwekul zijn? Nee, zeggen de Amerikaanse onderzoekersDavid Ketchen (Auburn University) en Jeremy Short (Texas Tech University). Integendeel: in elke hype zit een goed idee verscholen, een nuttig inzicht, een kern van waarheid over organisaties. Het probleem is alleen dat er veel te veel aan wordt toegeschreven en van wordt verwacht, zonder oog voor de beperkingen en keerzijden van de tool – die er altijd maar dan ook altijd zijn.