‘Het spreekt vanzelf dat mijn vrijetijdsbesteding in functie staat van mijn loopbaanambities.’ Geloof het of niet, maar het stond er. Het is al weer een paar geleden.
Ik werkte me door een stapel sollicitatiebrieven voor een managementfunctie. Niks spectaculairs, gewoon een beetje leiding geven en verder je eigen werk doen en vooral niet de hele tijd medewerkers lastig vallen met allerlei vragen en ideetjes. ‘Bergbeklimmen om mijn grenzen te verleggen, wildwatervaren om te leren omgaan met het onvoorspelbare en schaken om mijn strategische vermogens aan te scherpen’. Ja echt, het stond er. In deze extreme vorm was ik het nog niet tegengekomen, maar het ergerde me niet. Ik genoot! Weer een WC-EEND, zei ik tot mijn collega, maar dit keer raszuiver. Uitnodigen, concludeerden wij, blij dat ons saaie kantoorleven een uurtje zou worden opgevrolijkt.
Hoe dunner de voorgeschiedenis, hoe dikker de verhalen. Hoe verklaar je curriculum vitae-technisch de eerste jaren van je arbeidzame leven? Je kiest een studie omdat de andere afvallen, je loopt stage omdat er toevallig een plaatsje vrijkomt, je krijgt je eerste baantje omdat het op je weg kwam, je blijft er te lang zitten omdat het wel lekker liep. Verrek, hoe leg ik dat uit? Opkloppen! Niet het werk zelf, want dat lukt natuurlijk niet, maar je motieven om dit werk te doen en het ongelooflijke effect op je ‘competenties’.
Ik heb in een heel grijs verleden in een koekfabriek gewerkt. Ik bediende een ingenieus machientje waarmee amandelen naar gevulde koeken werden gelanceerd, voordat ze de oven ingingen. Een hopeloze klus, want de lanceerbuisjes waren rond en de amandelen ovaal. Ik was een bron van vertraging. Die werd min of meer gecompenseerd door mijn collega – door iedereen naar waarheid ‘mongool’ genoemd – die de bladen met ongebakken koeken op de lopende band zette. Hij ontstopte telkens razendsnel de lanceerinrichting om vervolgens bij de uitgang van de oven naar het resultaat te kijken. Binnen de kortste keren waren we een team. De prijs was hoog, want met grote regelmaat moest ik van hem een specimen van mijn werk opeten. Was ik een WC-EEND geweest, dan had ik in mijn cv opgenomen dat ik bewust had gekozen voor een leerperiode van participerende observatie in de voedingsmiddelenindustrie gecombineerd met een stuk samenwerking in een multidisciplinair team. Opbrengst van deze weloverwogen keuze was dat ik had geleerd om met persoonlijkheden van uiteenlopende kwalificaties concrete doelen te bereiken. Met warmte zou ik terugdenken aan de waardering die ik van de leiding en de werkvloer bij mijn vertrek had mogen ontvangen. Dat ik eruit geflikkerd werd, omdat ik na het amandel-echec zelfs niet eens bakblikken kon schoon krijgen, zou onvermeld blijven, tenzij het als ultieme leerervaring in het sollicitatiegesprek onontkoombaar was.
‘Tijdens mijn opleiding heb ik aanvankelijk de breedte gezocht en een jaar economie gestudeerd en daarna een jaar rechtsgeleerdheid. Gedreven door mijn maatschappelijke betrokkenheid heb ik deze studies niet aan de universiteit voortgezet, maar in de praktijk.’ Lees: ik heb twee keer een verkeerde studie gekozen en vervolgens een baantje gezocht. ‘Na een kort sabbatical heb ik gekozen voor een job in de bancaire wereld die me de garantie bood om veel met klanten om te gaan. Hoewel ik hoog opgeleid ben, wilde ik welbewust onderaan de ladder beginnen.’ Lees: na maanden vakantie gevierd te hebben ben ik bij een call center van een grote bank gaan werken, slecht betaald, maar wel prima werktijden.
‘Na enige tijd heeft de directie ervoor gekozen mij een managementfunctie aan te bieden. Ik doe dit nu vier jaar, te lang vanuit mijn ambitie gezien, maar nog te kort om al mijn medewerkers te brengen naar het niveau dat hun (verborgen) talenten rechtvaardigen.’Lees: op een gegeven moment werd ik groepsleider en dat is beregezellig.
Zo’n cv kan me niet lang genoeg zijn! Deernis en mededogen vervullen mijn hart. Iedereen begint in zijn eigen koekfabriek. De loopbaan is rond en jij bent ovaal. Het is niet mijn tijdgeest, maar ik begrijp ‘m wel. Geen curriculum vitae, maar een commercial vitae: ‘Wij van WC-EEND… ‘
Paul Verburgt’s nieuwste boek Minimal Management is bij uitgeverij Vakmedianet verschenen.
Marc Bindels, Raad van Bestuur Amarant Groep, over ‘Minimal Management’:
Paul heeft op een meeslepende maar ook ludieke wijze minimal management binnen de Amarant Groep geïntroduceerd. Op de weg naar waardecreatie via onder meer krachtige teams én regelarme zorg is hij een belangrijke inspiratiebron geweest voor management en medewerkers. Met een hoog praktisch gehalte en aansprekende presentatie daagt hij mensen uit. Hij schuwt de talrijke prikkelende ervaringen, noch de persoonlijke details, die goed gedoseerd, smakelijk en soms schokkend zijn. Een aanrader indien u echt naar minimal management streeft!
