In elk bedrijf wordt geselecteerd. Maar slechts in weinig bedrijven wordt welbewust en systematisch over selecteren nagedacht en wordt het selectieproces systematisch georganiseerd, op basis van een heldere strategie. Bedrijven laten het gewoon gebeuren. Soms werkt dat misschien. Maar een meer systematische aanpak vergroot de kans dat er echte innovatie van de grond komt.
Het gros van de innovaties die uit zo’n systeem voortkomen zal incrementeel zijn, maar dan nog zijn het mooie aanvullingen op je portfolio. Sommige innovaties kunnen groot zijn en zouden uiteindelijk een geheel nieuwe inkomstenstroom voor je bedrijf kunnen genereren. En één of twee van die innovaties zouden wel eens de complete strategische richting van je bedrijf kunnen veranderen. Een voorbeeld is de uitvinding van de microprocessor, die de algemene strategische richting van de volledige Intel Corporation omgooide – en met veel succes – van geheugen naar logische processors. Bij de Engelse modeltreinenbouwer Hornby leidde de ontwikkeling van zeer gedetailleerde schaalmodellen (in plaats van de meer rudimentaire speelgoedtreinen) er uiteindelijk toe dat in de bedrijfsstrategie werd geswitcht van de speelgoedmarkt naar de hobby- en verzamelaarsmarkt – niet iets wat Hornby vooraf had voorzien. En wie weet sturen Hornby’s allianties met softwarebedrijven en ondernemingen in de hoek van de digitale elektronica het bedrijf ooit weer een andere kant op. In die zin kan innovatie zorgen voor een bottom-up aangeslingerd proces van strategieontwikkeling.Model voor variatie en selectie
Het volgende figuur laat een eenvoudig model zien van variatie en selectie: Onderaan staan ‘variatie’-initiatieven. De tweede stap, daarboven, representeert het selectiesysteem van het bedrijf. Dat maakt automatisch een eind aan veel van deze ideeën en initiatieven, terwijl het voorziet in middelen voor de ideeën die het redden. Het selectiesysteem wordt geleid door de bestaande strategie van het bedrijf – dat het ‘kader’ verschaft met grenzen waarbinnen medewerkers zo ongeveer kunnen innoveren. Sommige van deze initiatieven zouden echter uiteindelijk dit kader kunnen verschuiven, wat dan in een nieuwe strategie resulteert. Die nieuwe strategie zal niet mijlenver afstaan van de oude strategie. De nieuwe strategie moet leunen op in elk geval een deel van de bestaande middelen en capaciteiten in het bedrijf, dus het kan geen overgang naar iets totaal anders en nieuws zijn – wat ook niet zou moeten. Intel’s nieuwe focus op microprocessors bijvoorbeeld zorgde er nog steeds voor dat het bedrijf actief bleef in de wereld van de halfgeleiders. En Hornby maakte nog steeds modeltreinen. Maar het waren wel grote strategische verschuivingen voor deze bedrijven, weg van achterhaalde strategieën en werkwijzen. Het doel van een systeem van continue innovatie is ervoor te zorgen dat een bedrijf niet vastloopt in verouderde praktijken en strategieën maar er in plaats daarvan automatisch van losbreekt als ze niet langer geschikt zijn.
Het opvolgen van deze aanbevelingen en de andere aanbevelingen uit het boek Breaking Bad Habits, zorgt in je bedrijf voor variatie maar maakt het ook selectief. Het helpt om een volwassen wordende business te versterken, doordat het continu langzaam aan verouderende en achterhaald rakende praktijken loslaat. Bedrijven die zulke organisationele maatregelen niet nemen, vallen op den duur onherroepelijk ten prooi aan slechte gewoontes en praktijken. Sommige van die ondernemingen worden onderwerp van biografieën die hun opkomst documenteren maar ook de diepe val die erop volgt. De maatregelen en aanbevelingen in dit boek zouden je moeten helpen om meer inzicht te krijgen in achterhaalde normen in je bedrijf en andere ondernemingen in je bedrijfstak. Het verschaft je een richtlijn waarmee je je bedrijf kunt bevrijden van slechte gewoontes. Maar ik hoop dat het je eerst en vooral heeft geïnspireerd om de gangbare normen in de bedrijfstak te provoceren en van die provocatie een bron van innovatie te maken.
Bron: Breaking Bad Habits
Door: Freek Vermeulen