Als je de edge over gaat, krijg je nieuwe inzichten en verander je als persoon. Dat kan een kleine verandering zijn of een groot keerpunt in je leven. Mindell onderscheidt vier soorten edges, die je zowel individueel als in groepsverband kunt tegenkomen. Het is niet zo dat je in chronologische volgorde edge één tot vier doorloopt. Elk individu en elke groep is anders.
De edge om in proces te gaan
Je stuit op een innerlijke grens om aan een proces te beginnen. Een coachee van wie de leidinggevende vindt dat hij moet worden gecoacht, maar die dat zelf niet wil bijvoorbeeld. Een probleem waarop je zelf niet wilt reflecteren, of een groep die samenwerkingsproblemen ervaart maar geen begeleiding wil. Gedragingen die hierbij horen zijn afleiding zoeken, vooruitschuiven of hulpaanbod wegwimpelen. Het is de edge waarbij je je wel of niet openstelt voor begeleiding.
De edge om de inhoud te onderzoeken
Je hebt tijd gemaakt om het gesprek voor te bereiden, een probleem ingebracht in een supervisiebijeenkomst of een groep heeft een coach ingezet. Het probleem is benoemd en ligt op tafel en je komt niet meer verder in het gesprek. Op de vraag die je jezelf stelt of die de coach stelt, vind je geen antwoord. Het is leeg vanbinnen, er komt geen informatie. De groep valt in herhaling, mensen begrijpen niet meer waar het over gaat en haken af. Dit is de edge die je ervaart om een probleem te exploreren.
De edge tot de wereld
Mindell noemt dit the edge of Living Process. Je hebt het gesprek gevoerd, geleerd uit de supervisie of het coachgesprek. Het is volstrekt duidelijk wat je moet doen of wat de groep kan veranderen. Maar je doet het niet. Denk aan uitstelgedrag, uitvluchten of smoesjes. Het is de stap om verandering om te zetten in actie.
De edge tot het universum
Deze laatste edge is de lastigste. Het is de edge die ons laat ervaren dat we een ‘niet ik’-rol tegenkomen als we buiten onze eigen familie of stam treden. We helpen bijvoorbeeld iemand uit een andere groep niet, omdat we niets gemeenschappelijks hebben met diegene, of we willen ons niet verdiepen in een andere cultuur. Ook ervaren we deze edge als schade aan de natuur ons onverschillig laat. Uitingen hiervan zijn in de eigen veilige bubbel blijven, onverschilligheid en laissez-faire.
Als we deze edge overgaan, kunnen we beter contact maken met de aarde, de natuur, dieren en mensen die we in eerste instantie ervaren als vreemd of eng. Deze houding vind je bij natuurvolken, monniken of westerlingen die veel mediteren. Deze edge kan gaan over een groot keerpunt in je leven, die je leven compleet verandert.
Begeleiden van processen
Je er bewust van zijn dat iedereen edges heeft, helpt bij het begeleiden van processen. Wil je veranderen dan zul je bereid moeten zijn een tijdje te blijven ‘hangen’ op de edge en bij het gevoel te blijven dat de edge oproept. Ook al wil je gaan appen, een koekje eten, of doorgaan met de dagelijkse besognes. Je blijft er met je aandacht bij tot er nieuwe informatie komt. Het is alsof je op de punt van een berg staat. Je ziet een mooi en spannend landschap beneden liggen maar je durft de berg nog niet af te lopen. Je keert bij elke afleiding geduldig terug naar de kernvraag die je onderzoekt en blijft dus op de berg staan in plaats van terug te lopen. De verleiding is er steeds te kiezen voor de weg terug, die van de ontkenning en door te gaan zoals je altijd al deed. Dit helpt even maar je lost het probleem niet wezenlijk op. Je kunt er ook voor kiezen het nieuwe landschap te verkennen en van koers te veranderen. Als je dat doet, zullen je overtuigingen veranderen, mogelijk verwerk je emoties en paradigma’s gaan schuiven.
Beluister de podcast: Als alle stemmen spreken met Sandra Bouckaert
Bron: Als alle stemmen spreken
Door: Sandra Bouckaert
