Vanochtend zat ik in de trein naar Groningen. Voor mij zaten twee mannen die – iets te luid – mopperden over de organisatieverandering die vorige week was aangekondigd. Er deugde niet veel van, dat begreep ik er wel uit. Te snel na de vorige, ‘ZE’ begrepen er echt niks van en het zou allemaal wel bedoeld zijn om te bezuinigen.
Hoe vaak heb ik zelf deze geluiden niet gehoord? Ze voelen niet fijn als je als manager of veranderaar je stinkende best hebt gedaan. Al die moeite om een goed verandertraject te maken verdient iets meer waardering. Het is fijner als ze in de moeite die je doet om mensen te betrekken je goede intenties zien. Maar soms geloven ze je gewoon niet. Mensen reageren kritisch, mopperen, of hebben andere verwachtingen over hoe de verandering uitpakt. Het is een lange reis naar Groningen, dus ik had veel tijd om mee te luisteren. En om eens na te denken. Waar heb ik eigenlijk de laatste tijd over gemopperd? Over de theezakjes van mijn favoriete merk die ineens van kunststof in plaats van papier zijn gemaakt. Over dat opgebroken kruispunt dat al heel lang ‘best eng’ fietsen is. Over hoe opdrachtgevers hun administratie voor een deel naar mij verschuiven nu ze automatiseren. Omdat ze bij mijn oom in het verzorgingshuis alweer een andere manier van werken hebben geïntroduceerd. Heel functioneel gemopper vind ik. Ze verstoren mijn routine, ik was net ergens aan gewend. En nu moet het anders.
We denken altijd dat een geplande verandering begint met een goede kick off, een goed verhaal en activiteiten waarin mensen betrokken worden bij de verandering zodat ze gemotiveerd raken voor dat wat anders wordt. Maar de verandering begint bij dat gemopper. Veranderverhalen zijn goed, net als workshops, zeepkisten, nieuwsbrieven. Maar de verandering begint als mensen er actief mee aan de slag gaan.
Wordt er veel gemopperd op je verandering? Tel je zegeningen. De verandering is begonnen!
- Leike van Oss geeft een masterclass in de Collegereeks Veranderkunde >>>
