Beste Leike,
Voor de Ambachtsschool schreef ik een blog over het optreden van Wobke Hoekstra in het Europese Parlement. Veel mensen hebben zich er al vrolijk over gemaakt. Ik ook. Het leek zo’n afgang, de manier waarop hij alles van daarvoor verloochende om in de smaak te vallen.
Maar wat als ik het bij het verkeerde eind had en Wopke onderschatte? Wat als Wopke iedereen briljant bij de neus nam. Hoe zou dat eruit kunnen zien?
Stel nu…
Stel nu dat de kinderen van Wopke inderdaad wekelijks aan hem vragen hoe het verder moet de met oorlog in Ukraine en het klimaat. Stel dat hij zich realiseert dat hij iets goed te maken heeft. Hij heeft immers zijn partij naar de Filistijnen geholpen, het kabinet en het stikstofbeleid pootje gelicht door zijn handtekening onder het regeerakkoord gewoon weg te halen en heeft een imago als sprekende pop met een platitudegenerator. Stel dat hij denkt dat hij echt iets moet doen dat goed is voor de wereld, of voor zijn kinderen? Een flinke zwiep geven aan het klimaatbeleid van heel Europa? En dat hij daar iets heel slims voor bedenkt.
Hij meldt bij Rutte dat hoewel Kaag natuurlijk voor de hand ligt voor de vrijkomende functie van Eurocommissaris, hij ook kandidaat wil zijn. Hij belt met Weber, de baas van de Europese Christendemocraten en met Ursula von der Leyen. Hij vertelt hen dan hij het Nederlandse stikstofbeleid ook al pootje lichtte en dat hij best bereid is dat ook te doen met de greendeal die Timmermans groot had gemaakt. Die twee vallen wel voor het idee dat een partijgenoot met een gematigd klimaatbeleid in zijn portefeuille hen kan helpen in de komende Europese verkiezingen. Wopke had ook nog even fijntjes gewezen op de dreiging voor de christendemocraten van partijen als de BBB. Die vreet in Nederland ook het CDA leeg en groeit als kool.
Ursula vraagt
Ursula vraagt vervolgens aan Mark Rutte om Wopke voor te dragen. Die voelt daar wel voor doet graag iets terug voor zijn mattie Wopke. Bij de formatie was hij destijds als eerste aan boord en hij zegt altijd dezelfde dingen als hijzelf. En vrienden blijven met Ursula kan geen kwaad. Hij weet nog steeds niet wat ie straks wil gaan doen.
Hier maakt de altijd slimme Mark een redeneerfout. Hij denkt dat Wopke er wel door komt, die zegt toch net als hij altijd goede lege dingen waar je alle kanten mee op kunt?
Dan wordt Wopke gehoord door de klimaatcommissie van het Europese Parlement. Een gewoonte die wij hier niet hebben, bij ons accepteert het parlement ongezien alle ministers als ze maar tot de coalitie horen. Dit is Wopkes kans, de kans voor zijn kinderen, hij weet dat hij een ongroen imago heeft en met een achterstand start. Hij weet ook dat als hij nu opeens enorm draait, zijn ongeloofwaardigheid alleen nog maar toeneemt. Dus het enige wat hij kan doen is om zich groener dan groen te presenteren. Daar kunnen de parlementariërs inhoudelijk niet omheen. Blijft over dat ze hem niet geloven, dat zij denken dat hij het niet kan menen. Dus zorgt hij ervoor dat zijn mondelinge verhoor wordt verlengd met schriftelijke vragen waarop zijn handtekening komt te staan. En die van Ursula, want in deze fase kan zij geen afstand meer nemen van haar kandidaat, dat zou haar een enorm gezichtsverlies opleveren.
Die avond…
Die avond belde Wopke zijn kinderen trots op. ‘Papa heeft ervoor gezorgd dat Europa nog veel verder gaat in zijn klimaatbeleid. Het moest sneaky, maar ja, dat had ik ervoor over dat er voor jullie nog een beetje wereld overblijft. Welterusten.’
Wat denk je Leike, zou ie zo briljant zijn?
Groet,
Jaap
Veranderkundigen Leike van Oss en Jaap van ’t Hek schreven samen veel boeken over verandermanagement en veranderkunde. Daarnaast schrijven ze elkaar brieven. Hun nieuwste boek is: Onmacht >>>
