Vroeger had ik een heilig respect voor consultants. Niet vanwege de maatpakken of lease auto’s – gelukkig is dat verleden tijd – maar omdat ze de wijsheid in pacht leken te hebben. Het overtuigende model waar geen speld tussen te krijgen was. De gestructureerde methode die elk probleem hanteerbaar leek te maken. Een imponerend procesontwerp of een lerende evaluatie.
Inuïtief te werk
Als ambtenaar ging ik vooral intuïtief te werk, handig surfend tussen bestuurders – bestuurlijke sensitiviteit heet dat in jargon. Toen ik jaren geleden de overstap naar de consultancy maakte, had ik heel wat in te halen. Ik heb me door een stapel managementboeken heen gewerkt, op zoek naar de juiste instrumenten. Maar werkenderwijs kwam ik er achter dat je als adviseur toch vooral het gereedschap moet verzamelen dat het best bij jou past. Soms gebruik ik een handboortje en laat ik de klopboor thuis. Ik sla wel eens een spijkertje in de muur met een baco of wip ze er juist uit met een klauwhamer. Het gaat niet om het gereedschap, maar om het resultaat dat je als adviseur achterlaat.
- Lees de hele blog van procesmanager Pieter van Ree op de site Gedeeld Eigenaarschap.
