‘Teams zijn dé organisatievorm van de komende decennia en het belang van goed samenwerken is daarom groot.’ Met deze zin opent Martijn Vroemen zijn Handboek Teamcoaching. Hiermee zet hij meteen de waarde van zijn boek voor deze tijd neer.
Bijna iedereen werkt tegenwoordig wel in teamverband, of dat nu in vast dienstverband is of als zelfstandige, in een ‘vast’ team of een tijdelijk projectteam. Vanaf de eerste bladzijde ben ik gegrepen. Wat een plezierige schrijfstijl. Helder, to-the-point en wars van wollig of onduidelijk taalgebruik. Iedere zin is raak. Een stevige theoretische basis zonder dat het ingewikkeld wordt. Voor verdieping lees je een kader of ga je naar de bijbehorende site. En als bonus kun je ook nog eens een werkboek met allerlei checklists, oefeningen, werkvormen en reflectiemateriaal downloaden. Het is daarmee een waardevol en behoorlijk compleet overzicht van instrumenten die een teamcoach kan inzetten, maar met die omschrijving alleen doe ik het ‘Handboek’ echt te kort. Het is namelijk veel meer dan dat. Vroemen biedt meerwaarde door zijn visie, ervaring en het duiden van de samenhang van alle modellen en theorieën die hij behandelt. En dat alles doordrenkt met een hele praktische doe-datgene-wat-werkt-instelling. Ieder hoofdstuk begint met een haiku, een kort Japans vers, van zijn vaders hand. Deze pareltjes geven een extra dimensie aan het handboek. Ze nodigen uit tot reflectie en bezinning. Talent om zonder omhaal te schrijven, kernachtig en geen woord te veel…het zit duidelijk in de genen. Bijzonder verfrissend vond ik het hoofdstuk over de zin en onzin van teamrolmodellen. De schrijver doet onomwonden zijn bezwaren tegen allerlei modellen en bijbehorende tests uit de doeken, en houdt een pleidooi om vooral je ‘gezonde verstand’ te gebruiken. Zijn bezwaar tegen al die (dure) testen? Met zo’n model wordt je verleid om ‘etiketten te plakken’ waarmee je dus volledig voorbij gaat aan de nuance. Bovendien is het vooral zelfperceptie – je vult de test per slot van rekening zelf in – en houdt de rapportage flinke slagen om de arm door nooit echt heel uitgesproken te zijn; let maar eens op het gebruik van woorden als ‘lijkt’ en ‘anderzijds’. En ik kan een glimlach niet onderdrukken bij het lezen van zijn opmerking dat de rapporten altijd vooral positief geformuleerd zijn. Precies! Want wie had gehoopt dat die collega die er altijd de kantjes vanaf loopt, nu eindelijk eens objectief de waarheid te horen krijgt, komt bedrogen uit. Die collega blijkt van zo’n test namelijk het stempel ‘visionair’ te hebben gekregen. Tsja. Zie hem dán nog maar eens in beweging te krijgen… Martijn Vroemen heeft een talent om ingewikkelde materie eenvoudig formuleren. Maar, pas op. Het is daarmee niet simpel. Integendeel zelfs. Iedere zin zet je aan tot nadenken. Zijn jarenlange ervaring is voelbaar en leesbaar op iedere bladzijde. Hoe meer je weet, hoe meer je weet dat je niks weet, luidt een Socratische wijsheid. Of in de woorden van Vroemen: ‘een professional is nooit af’.
Mijn verhaal nog eens teruglezend realiseer ik me dat dit wel een érg jubelende recensie is geworden. Kan dat eigenlijk wel, vraag ik me af? Is er dan niet één klein puntje van kritiek? Nou nee, eigenlijk niet. Er staan heus dingen in waar je het misschien niet mee eens bent. Maar dat maakt niet uit, Vroemen geeft je juist de ruimte om dicht bij jezelf te blijven, en uit alles wat hij aanreikt alleen datgene te kiezen wat bij je past. Hij is de verpersoonlijking van die professional die nooit af is, hetgeen hem sterk en geloofwaardig maakt. Vroemen heeft met zijn Handboek Teamcoaching een prestatie van formaat geleverd: het Woudlopershandboek voor teamcoaches.
Sylvie van der Haar is trainer/coach en verzorgt workshops, met o.a. managementboeken als inspiratiebron. www.instantes.nl. Daarnaast is ze verbonden aan Perficio Adviseurs: www.perficio.nl
Bron: Managementboek.nl
