Er is één regel die we even apart moeten bespreken, de gelijke-monniken-gelijke-kappen-regel. De hardvochtigste besluiten die ik ken, zijn allemaal gebaseerd op deze regel, het sacrosancte gebod dat je in gelijke gevallen gelijk moet beslissen.
Hoe vaak heb ik bazen niet ‘gelijke monniken’ horen prevelen als ze weer eens willens en wetens een volkomen normaal verzoek van een medewerker torpedeerden.
De gepretendeerde gelijkberechtiging dient natuurlijk niet de medewerkers, maar het management. Managers blieven geen uitzonderingen, want dat worden in hun wereldbeschouwing precedenten. ‘Zo meteen staan ze in rotten van drie aan je bureau om hetzelfde te eisen!’
Een voorbeeld, zodat je scherp krijgt wat ik bedoel. Gisteren nog hoorde ik over een medewerkster bij een organisatie dat ze was getroffen door een dubbele ramp. Bij haar moeder was ongeneeslijke kanker ontdekt en haar man was met een vreemde aandoening op de intensive care beland. Wie wankelt niet in zo’n situatie? Iedereen!
Haar leidinggevende neemt zijn verantwoordelijkheid (nee, dat is formalistisch gepraat, hij laat zijn hart spreken) en stuurt haar naar huis. Niet omdat ze ziek is, maar om er niet aan onderdoor te gaan en om op bezoek te kunnen bij haar man en moeder, nou ja om te overleven.
De regels voor het bedrijf
De manager doet ook wat managers in dit soort situaties doen en vraagt aan HR of er een regeling is die in dit soort zaken voorziet. Natuurlijk, een vraag naar de bekende weg. HR regelt immers alles. Alleen, die regels zijn er niet voor jou, maar voor het bedrijf. Mevrouw kon onbetaald verlof opnemen of zorgverlof, zij het met inlevering van salaris. Trouwens, kon ze haar vakantiedagen niet opmaken? De lasten moeten namelijk een beetje eerlijk verdeeld worden. Alsof het bedrijf ook een doodzieke moeder en echtgenoot heeft!
Geen pleidooi mocht helpen. En ja hoor, daar kwamen ze weer aangemarcheerd, de gelijke monniken met hun gelijke kappen. Het was heel vervelend voor mevrouw, maar het bedrijf kon er niet aan beginnen een uitzondering te maken, want dat zou de deur openzetten. Begrijp je?
Gelijke monniken zijn soldaten die vechten tegen de medewerkers. En – dat weet ik uit ervaring – nooit tegen managers, want worden die getroffen door een persoonlijke ramp, dan zijn er geen regels en geen precedenten.
Door Paul Verburgt, auteur van Minimal Management
Het boek: Minimal Management
Het is goed mogelijk een organisatie succesvol te laten zijn met een minimum aan managers, regels en staf en een maximum aan vrijheid en eigen verantwoordelijkheid voor de medewerkers. In dit boek lees je hoe ′minimal management′ werkt. Geen theorie, maar in de praktijk bewezen. Tal van praktische voorbeelden en nuttige tips.
Lees ook:
