‘Verdraaide organisaties’ sluit aan op een gevoel dat veel mensen herkennen: we moeten terug naar de bedoeling en daarop gaan sturen.
Inmiddels is het boek Verdraaide organisaties van Wouter Hart en Marius Buiting hard op weg naar 40.000 verkochte exemplaren. Op het congres vertelt Wouter Hart een prachtige anekdote. Hoe zijn zoontje Jasper op vakantie kijkt naar hun campingtafeltje met vier verschuifbare poten, waarop een biertje staat en uitroept: ‘Hé papa, de tafel staat verkeerd!’ Jasper toont zijn vader dat twee pootjes uitgeschoven zijn tot stand vier, terwijl twee andere pootjes op drie staan. ‘En dat klopt niet!’ Maar tegelijkertijd staat op het campingtafeltje het biertje toch recht en stevig? Wat is er aan de hand?Organisaties als campingveldjes
Vanuit deze familieanekdote verhaalt Hart hoe we in organisaties vaak sturen op de norm ‘alle pootjes op vier’ en hoe dat bij een ongelijke ondergrond juist leidt tot een heel wankel en instabiel tafeltje. ‘Deze sturing op een vaste vooraf gestelde norm lukte in de industriële tijd, waarin de ondergrond vlak was,’ aldus Hart. Denk aan de Ford op de lopende band waar steeds weer op exact dezelfde manier een deur in gemonteerd moest worden. Hart vervolgt: ‘Maar organisaties vandaag de dag lijken meer op campingveldjes. In één organisatie kom je tegen dat op de ene plek paspoorten worden verstrekt, terwijl een ander team bezig is om de decentralisatie te begeleiden: dat zijn volstrekt andere processen. Dat is een campingveldje. Als je dan gaat sturen op een norm, zoals “overal 1 leidinggevende per 15 personen”, dan leidt dat niet tot een rechte tafel. Dat is krom. Dat is instabiel.’ Hart geeft ook een alternatief aan die organisatie waarin de top bedacht had om massaal voor 1 leidinggevende op 15 medewerkers te gaan: ‘Ga zelf eens na. Wat als je zoveel mensen aanstuurt dat je niet de neiging krijgt om de inhoud over te nemen, maar ook weer niet zoveel dat je ze niet meer goed kunt kennen om ze nog echt te kunnen ondersteunen in wie zij zijn: op hoeveel kom je dan uit?’ De antwoorden liepen ver uiteen. Het laagste getal was 1 op 12 en het hoogste getal was 1 op 65. En alles daartussenin. ‘Maar niemand zei precies 1 op 15,’ stelt Hart. In zijn eindbetoog trekt Hart fel van leer: ‘Waarom sturen we zo vaak op standaardisatie, terwijl de ondergrond niet gelijk is? En dan zeggen we ook nog: dat doen we om willekeur te voorkomen. Mij lijkt het volstrekt willekeurig om het benodigd aantal leiders voor iedereen op voorhand vast te stellen volgens de ratio 1 op 15. Dát is pas willekeur.’ Hij concludeert: ‘Als je iets recht wil hebben, dan heb je dus professionals nodig die zich vaak juist niet aan de norm houden, maar die kijken: wat is hier de vraag? Wat is hier de ondergrond? Zorg er dan voor dat zij de mogelijkheid krijgen om een van die poten ook op drie te zetten. Waarom? Dát is recht.’ Guido van de Wiel
Event Verdraaide Organisaties
Mensen hebben massaal de behoefte om via fundamenteel andere sturing hun werk, hun branche en hun sector in te richten. Wouter Hart, initiator en dagvoorzitter, geeft je inspiratie en inzichten om terug te keren naar de bedoeling.
- Naar de website van het Event Verdraaide Organisaties >>>
