Beleid rondom internationale handel kent zijn eigen procedures. De Europese Commissie heeft het alleenrecht om besluiten te nemen maar wordt hierin geassisteerd door de lidstaten. Ik ga hier in op het Europees antidumpingbeleid omdat het grote gevolgen kan hebben voor bedrijven en regio’s. Bovendien heb ik er zelf een paar keer mee te maken gehad, waardoor ik er expertise in heb opgebouwd.
In het kort. De EU voert handel met de hele wereld. Soms komt het voor dat een bedrijf van buiten de EU zijn producten op de markt brengt tegen dumpingprijzen; prijzen die lager liggen dan waarvoor het bedrijf diezelfde producten op zijn eigen markt zou brengen. En dat mag volgens internationale afspraken niet. Want dit kan als doel hebben Europese bedrijven weg te concurreren om vervolgens een monopolie op de Europese markt te verkrijgen. Dit gebeurt met enige regelmaat, met name in de grondstoffen- en staalindustrie is de concurrentie moordend. Prijs dicteert de markt en als een speler uit China zijn producten op de Europese markt dumpt, betekent dat dat hele industrieën kunnen worden weggevaagd. Met heel veel banenverlies als gevolg. Als een Europees bedrijf in de gaten heeft dat hier sprake van is, dan kan het een klacht indienen bij de Europese Commissie. De Commissie stelt vervolgens een onderzoek in. Dat onderzoek kan vijftien (!) maanden duren. In grote lijnen volgt het antidumpingonderzoek de volgende procedure. Nadat de Europese Commissie de klacht heeft ontvangen, publiceert de Commissie een mededeling in het Official Journal. Dat is een soort staatscourant van de EU. Daarmee is het antidumpingonderzoek officieel van start gegaan. Het onderzoek richt zich op drie zaken:- Is er sprake van dumping?
- Is er sprake van schade door dumping?
- Is het in het belang van de EU om maatregelen te treffen?
Antidumping adviesgroep
In het geval van China kijkt de Europese Commissie naar de prijzen van vergelijkbare markten, want volgens de Commissie is China geen markteconomie en kan men dus de prijzen van de lokale markt niet als uitgangspunt nemen. Nadat er wel of geen voorlopige maatregelen genomen zijn, kunnen de belanghebbenden reageren op de bevindingen van de Commissie. Die wordt bijgestaan door een antidumpingadviesgroep. Hierin zitten vertegenwoordigersvan de lidstaten. De leden van de adviesgroep geven hun mening over de voorlopige maatregelen. Dit doen de landen individueel, maar zij stemmen er ook over of zij wel of niet vinden dat er maatregelen genomen moeten worden. Stemmen gebeurt middels een simpele meerderheid. De Commissie hoeft het advies echter niet op te volgen. Als ze uiteindelijk een besluit neemt, dan kan de Raad dat verwerpen door middel van een stemming. Dit gebeurt dan weer aan de hand van een gekwalificeerde meerderheid. Met andere woorden: men heeft meer dan 55 procent van de landen en 65 procent van de bevolking nodig om het voorstel erdoor te krijgen.De belangen van antidumping
Antidumping is een spel met gigantische belangen. Het voortbestaan van industrieën is ermee gemoeid. Als je in de situatie bent dat jouw bedrijf of regio te maken heeft met antidumping is het belangrijk om snel te reageren. Het lastige is dat het begin van het proces niet politiek is en er weinig valt te lobbyen. De Commissie wil de gegevens van alle bedrijven weten alvorens wel of niet over te gaan tot maatregelen. Het probleem is echter dat op het moment dat jij het gevoel hebt dat de maatregelen slecht voor jou uitpakken, het al te laat is. Je kunt dan nog proberen om het op een politieke manier op te lossen door de Commissie en de lidstaten te ‘belobbyen’. Omdat de lidstaten een belangrijke stempel kunnen drukken op de uitkomst, worden er door grote bedrijven pan-Europese lobby’s gevoerd om alle hoofdsteden te beïnvloeden. Als lobbyist is het heel belangrijk om te weten wat jouw eigen regering gaat doen. Hoe meer de beslissing van de Commissie neigt naar slecht nieuws, hoe politieker je het moet maken. Andersom, als het lijkt alsof de beslissing van de Commissie goed zal uitpakken voor jouw bedrijf of regio, hoe minder politiek lawaai je moet maken. Bron: EU Superlobby – Winnen in Brussel Door: Milos Labovic
