Artsen, docenten en andere professionals demonstreren regelmatig tegen allerlei maatregelen omdat ze deze niet zinvol vinden, niet zinvol voor de samenleving en niet zinvol voor hun eigen cliënten. Dat blijkt uit het proefschrift 'Beleidsvervreemding: Een analyse van ervaringen van publieke professionals met nieuw beleid' van Lars Tummers.
De weerstand zit hem vooral in de inhoud van het nieuwe beleid en niet in de persoonlijkheid van professionals. Degenen die op de werkvloer beleid van de regering moeten uitvoeren, kunnen zich daarmee niet identificeren. Lars Tummers ontwikkelde daarom een theoretisch raamwerk van ‘beleidsvervreemding', waarbij hij beleid in de zorg, de sociale zekerheid en het onderwijs analyseerde. Want niet het gebrek aan participatie en het onbegrip van economische doelen bepaalt de weerstand, maar de opvatting van de professionals dat het middel de doelen helemaal niet bereikt. Zij zien bijvoorbeeld niet hoe hun eigen cliënten erop vooruitgaan door de invoering van nieuw overheidsbeleid. Zij beseffen wel degelijk dat er moet worden bezuinigd. Zo was bijvoorbeeld 75 procent van de zorgprofessionals in de geestelijke gezondheidszorg het (zeer) eens met de stelling 'Ik vind het bevorderen van efficiëntie in de geestelijke gezondheidszorg een heel goed doel'.Praktische relevantie
De resultaten van het proefschrift van Tummers zijn van belang voor bestuurskundigen, beleidsmakers, managers en professionals. Om de academische en praktische relevantie te verhogen is een meetinstrument van beleidsvervreemding ontwikkeld. Dit kan worden gebruikt om beleidsprestaties eerst te begrijpen en daarna te verbeteren.
Tummers promoveert vrijdag 2 maart 2012 aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Tip
Breek met barrières die vernieuwing blokkeren. Lees meer hierover in Roestvrij van Rita van Dijk en Alex Straathof.
