Beste Jaap, Ik kijk op dit moment op Netflix naar La Casa de Papel, over een overval op de rijksmunt van Spanje. Een fantastische serie over een groep mensen die besluit tot een overval waarbij ze de sympathie van het publiek willen winnen en er toch met een enorme buit vandoor willen gaan. Door geld te drukken tijdens de bezetting steel je eigenlijk van niemand… De leider van de bende heeft alles jarenlang helemaal uitgedacht, maar dan ook echt helemaal. Niks aan het toeval overgelaten, alles nauwgezet voorbereid, stapje voor stapje.
Als de overval echt plaatsvindt, gaat er natuurlijk toch vanalles fout en het toeval blijkt meer verrassingen in petto te hebben dan ze vooraf konden bedenken. Je ziet hoe de hele groep, elke individu, daar steeds weer op moet reageren. Dat doen ze soms handig, soms duikt er door de oplossing weer een nieuw probleem op. Voor als je het wilt zien, met elke toevallige gebeurtenis krijgen de karakters meer diepte en rafelrandjes en dat maakt de serie extra mooi. Maar dat is niet waarom ik dit aan je schrijf. Ik bingewatch deze serie in de tijd dat de kamer ontploft over foute energiecijfers en een verkeerde berekening van het Planbureau voor de Leefomgeving. Diep verontwaardigd zijn onze kamerleden omdat de energierekening hoger uitvalt dan de prognoses van het PBL. Alsof een berekening, toch een soort toekomstvoorspelling, een doelstelling is. (En dan laat ik de schuldvraag en het gedoe daarover nog even buiten beschouwing.) En toen kwam deze week ook nog het nieuws dat het KNMI een fout heeft gemaakt met het afstellen van apparatuur voor het meten van de Groningse aardbevingen. Een kleine fout, die geen grote consequenties heeft, benadrukt het KNMI, maar heel Den Haag gaat los op dat er een fout gemaakt is. Wiebes zegt zelfs dat hij wel begrip heeft voor het wantrouwen ten opzichte van Den Haag. En daar zit ik dan, voor de tv, met die twee volledig uiteenlopende reacties op onvoorspelde gebeurtenissen. Een serie waarin de hoofdpersonen adequater reageren op dat dingen anders uitpakken dan bedacht, dan de spelers in de Haagse soap. Haagse smetvrees is het: de werkelijkheid is plakkeriger en gevaarlijker voor je verkiezingswinst dan je met cijfers dacht bezworen te hebben. Misschien moeten we het wat spannender maken voor de Haagse Kaastolp, iets waardoor ze zich meer realiseren dat als voorspellingen en werkelijkheid niet synchroon lopen dat je er dan iets mee moet, in plaats van er verontwaardigd over zijn. Maar om ze nou Joh. Enschedé te laten overvallen … Groet, Leike Leike van Oss en Jaap van ’t Hek schreven samen veel boeken over verandermanagement en veranderkunde. Daarnaast schrijven ze elkaar brieven. Meer vind je op hun boekenwebsite >>>
