Organisatieadviseur Henja Treur gaat in op het outreachend werken en de leervormen binnen het programma ‘Samen DOEN in de buurt’.
Gemeenten hebben meer dan ooit grote beleidsvrijheid en verantwoordelijkheid op de terreinen jeugd, werk en zorg en welzijn. De veronderstelling is dat op lokaal niveau hierdoor betere afstemming met andere relevante beleidsterreinen mogelijk wordt. Dat is nodig om effectievere en effciëntere hulp te bieden en de participatie van burgers te bevorderen. Het betekent onder andere dat de gangbare praktijk waarbij burgers van verschillende organisaties gefragmenteerd hulp
krijgen, wordt losgelaten.
Zo waren er bij complexe huishoudens soms situaties waarbij wel tientallen hulpen dienstverleners over elkaar heen buitelden. Er speelden dan verschillende problemen, zoals schuldenproblematiek, schoolverzuim en verslaving, strafbare feiten en sociaal isolement. Bij de schuldenproblematiek gingen dan schuldhulpverleners aan de slag; per gezinslid soms een andere. Voor de problemen op school waren een leerkracht en schoolmaatschappelijk werk betrokken. Voor justitie was er een contactpersoon bij de politie. Verslaving werd aangepakt door professionals in de ggz of verslavingszorg. En als de kostwinner van het gezin werkloos was, had die te maken met een klantmanager van een uitkeringsinstantie (Stam, 2013).
Dit leidde tot versnippering, terwijl men aan iedere afzonderlijke hulpverlener steeds weer zijn verhaal moest vertellen. Problemen bleven bestaan, ondanks het leger aan professionals dat klaarstond. Op een gegeven moment haakten mensen af en gingen de zorg mijden.
De toenmalige Amsterdamse wethouder Asscher liet op een gegeven moment het systeem in kaart brengen, door op een zaterdagochtend met meer dan twintig hulp- en dienstverleners op een rijtje te zetten hoe die zich in de loop van de jaren met een ingewikkeld gezin hadden bemoeid. Duidelijk werd dat het echt anders moest (Stam, 2013). Juist in grote steden als Amsterdam kon die complexiteit uitgroeien tot een monster van Frankenstein.
Lees het hele artikel van dr. Henja Treur, organisatieadviseur bij de gemeente Amsterdam, in het Tijdschrift voor Begeleidingskunde (nr. 2-2015) door het hieronder te downloaden.
