Hoe komt het toch dat er nog steeds zo weinig vrouwen in de hogere regionen van organisaties zijn te vinden? Nederland heeft z’n eigenaardigheden: bij ons werkt 75 procent van de vrouwen in deeltijd, zelfs als ze geen kinderen hebben, en dat is véél hoger dan in de rest van Europa.
Als parttimer wordt je uiteraard niet gepromoveerd naar het soort banen waarvoor je bereid moet zijn om desnoods 60 uur per week te werken. Maar dat verklaart nog niet dat ook in andere landen vrouwen ondervertegenwoordigd zijn op de hogere niveaus.Amerikaanse experts zeggen dat veel vrouwen onbedoeld vier soorten gedrag tentoonspreiden die hun carrière in de weg staan:
- Vrouwen zijn te bescheiden. Ze lopen minder te koop met hun successen dan mannen.
- Vrouwen vragen niet om promotie of ‘grotere’ banen of opdrachten. Ze zijn passief en wachten af.
- Vrouwen passen zich aan en maken zich onzichtbaar. Veel vrouwen willen niet te veel aandacht trekken – op vergaderingen niet, in de directiekamer niet, in de lift niet.
- Vrouwen houden hun mond. Op vergaderingen zeggen ze vaak niets, al hebben ze relevante dingen te melden. Niemand zegt dat het makkelijk is om aan het woord te komen in een situatie waarin agressieve mannetjes om de microfoon vechten, maar het zal toch moeten.
(Bron: Jill Flynn, Kathryn Heath en Mary Davis Holt in Harvard Business Review)
