Beste Jaap,
We leven en werken ineens online. Totaal digitaal door een virus. Wie had dat een half jaar geleden kunnen denken? Het went snel, ik word er steeds beter in en leer snel wat wel en niet werkt online. Als het moet, veranderen we allemaal in razend tempo. Blijkbaar. Of toch niet?
Op Twitter en Linkedin wordt daarover volop gewensdroomt. Daar vliegen de vragen, wensen en voorspellingen om de oren over hoe het straks, na Corona, gaat worden. Heel vaak wordt het mooier en beter. We zullen ons eindelijk bewust zijn van ons vernietigende handelen, van ons aarde-leegzuigend gedrag, van ons respectloze individualisme. We gaan eindelijk de mensen die banen vervullen die ertoe doen waarderen en belonen. Echt, alle bullshitbanen verdwijnen en we worden nobele, perfecte, verdraagzame wezens die de aarde gaan sparen en de medemens gaat waarderen om wat ie is.
(In een andere bubbel zie ik overigens iets anders, hoor. Daar houden ze fuck-Coronaparties, schelden ze op wat er allemaal niet goed is, willen ze grenzen sluiten, geven ze de schuld aan van alles en iedereen. Zó anders is de wereld nou ook weer niet geworden.)
En we blijven online werken, of in ieder geval veel en veel meer dan nu. Wat er nu gebeurt, gaat de wereld permanent veranderen, lees ik steeds.
Ik vraag het me af. Zou het? Ik doe als ik online werk steeds een klein testje. Ik vraag mensen of ze, als Corona morgen voorbij zou zijn, zo zouden willen werken als we nu werken. Het antwoord is steevast ‘nee’. Als het morgen voorbij is, dan houden we ermee op. Natuurlijk, er is ook nuance zichtbaar: want wel voor kleine gesprekken, of als de afstanden groot zijn, of …. Helemaal hetzelfde blijft het niet. Maar grosso modo willen de mensen die ik het vraag terug naar hoe het was.
In ons eerste boek Onveranderbaarheid van organisaties beschreven we het verschijnsel terugveren: een situatie waarin een organisatie na een verandering toch terugveert naar de bestaande situatie. Volgens mij zitten we daar straks dichtbij. Want de wereld om ons heen is veranderd, maar dat wil nog niet zeggen dat wij zelf veranderd zijn. Die veranderde wereld leidt vooral tot een verstoring van wat we deden en hoe we dat deden. We bieden daar zo goed mogelijk het hoofd aan, want het is een verstoring van wereldformaat. We moeten. Maar verstoring betekent nog geen permanente gedragsverandering. We zijn nu in de fase van gedragsaanpassing. Het is pas gedragsverandering als de aanpassing die we moesten doen blijvend is.
Uit mijn kleine testje blijkt dat we daar nog ver vandaan zijn.
Gelukkig ook maar misschien, want vooralsnog hebben we de handen vol aan die verstoring. Ook veranderkundig is dit de fase dat we vol moeten houden. De echte uitdaging is dat we dat wat we eigenlijk niet willen nog wel een tijdje moeten blijven doen. We moeten ons voorlopig nog aanpassen en dat volhouden. Net zolang tot het weer veilig is. Laten we ons daarop richten. Wat er later blijft, zien we later wel.
Groet, Leike
Veranderkundigen Leike van Oss en Jaap van ’t Hek schreven samen veel boeken over verandermanagement en veranderkunde. Daarnaast schrijven ze elkaar brieven. Hun nieuwste boek is zojuist verschenen: Onmacht >>>
