Gemiddeld een 5 voor tevredenheid. Eveline wil weten wat er speelt.
‘Ons team heeft in het medewerkerstevredenheidsonderzoek (MTO) gemiddeld een 5 gescoord op samenwerking’, zegt Eveline. Haar collega’s kijken rond, nieuwsgierig naar elkaars reactie.
Cijfers en losse opmerkingen niet voldoende
‘Daar wil ik het vandaag graag met jullie over hebben’, vervolgt ze. ‘Helaas heb ik vanuit de enquête alleen maar wat cijfers en een paar losse opmerkingen vanuit het vrije tekstveld. Voor mij niet voldoende om te begrijpen wat er precies aan de hand is en te bepalen wat we eraan kunnen doen. Aangezien de enquête anoniem was, kan ik jullie niet gericht vragen ter verdieping stellen. Vandaar dit overleg.’
‘Wie wil iets delen over wat hij ingevuld heeft?’ vraagt ze. Het team zwijgt.
‘Wie van jullie is ontevreden over onze samenwerking?’ Het team zwijgt.
‘Steven, wat vind jij ervan?’ probeert ze. – ‘Nou, op zich gaat de samenwerking wel goed hoor. Ik bedoel, er zijn wel puntjes, maar die vallen op zich wel mee.’
‘Zoals wat?’ vraag Eveline. – ‘Nou, niet echt de moeite waard om nu te noemen’, zegt Steven. En er valt weer een ongemakkelijke stilte. Steven gaat niets meer zeggen, zoveel is duidelijk.
‘Goed’, doorbreekt Eveline, ‘en jij dan Linda?’ – ‘Ik vind het eigenlijk ook wel prima’, zegt Linda, ‘natuurlijk altijd ruimte voor verbetering, maar ja, in welk team niet?’
‘Heb je een voorbeeld?’ – ‘Nee, niet echt iets wat speelt nu.’
En zo gaat Eveline iedereen langs. Niemand blijkt vandaag nog een probleem te hebben met de samenwerking. En concrete voorbeelden zitten er al helemaal niet in.
‘Hoe kan ik jullie oordeel over onze samenwerking nou serieus nemen als jullie er niet in persoon met mij en elkaar over willen communiceren?’ Het team zwijgt.
Geen steek verder
Die verrekte anonimiteit ook, denkt Eveline, goed voor de respons en makkelijk om te roepen wat er mis is, maar ik kom er geen steek verder mee …
Door: Bastiaan van Gils
Bastiaan van Gils is zelfstandig gewoontetrainer en organisatieadviseur. Zijn aandacht gaat uit naar de kleine gewoontes die vrijwel onzichtbaar stilstand en vooruitgang in de organisatie bepalen. Hij is lid van de redactie van het Tijdschrift voor Begeleidingskunde.
