Control en command is exit, mensen moeten autonoom gemotiveerd zijn voor verandering. Dat stelt Ben Tiggelaar, dagvoorzitter op het Jaarcongres Verandermanagement. Over het dilemma tussen een toekomstvisie en het leven in het hier en nu.
De rode draad op 2 december tijdens het Jaarcongres Verandermanagement is wat betreft Ben Tiggelaar (zie foto) wel duidelijk: ‘Iedereen snapt dat trucjes die van bovenaf gehanteerd worden om mensen in beweging te krijgen, niet meer werken. We kunnen dat wel weer opnieuw proberen, met nog weer andere en betere trucs, maar echte verandering vraagt om echte motivatie van de medewerkers. Veranderen werkt pas als mensen individueel bereid zijn gedrag aan te passen.’ In plaats van het van bovenaf opleggen, stelt Tiggelaar wat anders voor. ‘Zet eens – in de geest van managementgoeroe Chris Argyris – een aantal mensen van verschillende geledingen in een zaal, zonder leiding. Geef ze alle relevante informatie over hoe het bedrijf het nu doet. Als er in zo’n gesprek geen echte noodzaak ontstaat om iets aan te pakken, moet je er ook niet aan beginnen. Er moet een confrontatie ontstaan, een sense of urgency dat iets echt anders moet. Je moet dapper zijn om dat te durven doen. Bij veel verandertrajecten hoor je: het is weer niet gelukt. Dan heb je de stap overgeslagen om echt de sense of urgency te vinden. Er moet een noodzaak zijn, koud communiceren dat “we” het anders gaan doen, heeft geen zin.’ Het begint voor organisaties volgens Tiggelaar met de vraag: waar doen we het eigenlijk voor? Wat wil de klant? ‘Een van de sprekers Wouter Hart verwoordt dat goed met zijn theorie van de verdraaide organisatie. Lars Kolind zal dat op zijn manier doen met het verhaal “Unboss“. Over radicale vernieuwing en een organisatie zonder hiërarchie om vervolgens wereldmarktleider te worden. De rode draad is overal: veranderen doe je samen. De mensen in een organisatie moeten het zelf willen!’
