Laat ik een vierde-orde-recensie geven. Wat een wakker boek! Ik heb ervan genoten, gesmuld, gelachen, ben geraakt, ben geïnspireerd en heb over mezelf geleerd.
Het boek Werken aan de wakkere stad heeft in de zeer korte tijd dat ik het heb uitgelezen om me heen gehuppeld en me verleid tot grootse gedachten en geprikkeld om spannende acties uit te halen. Omdat het boek een gelaagd, intens, vol en diep doorleefd en present boek is, is het zelf ook van de vierde orde. Dat is voor mij een belangrijke reden om zo vol en zo vol lof van dit boek te zijn. Het walks the talk, practices what it preaches. En dat is wel heel bijzonder, want het is per slot van rekening een boek, een statische tweedimensionaal ding dat plat en maar 1,5 cm diepte heeft. Hoe kan dat dan? Dingen, of beter ‘dingen’ met aanhalingstekens van de vierde orde hebben iets magisch over zich. Wanneer het bewustzijn verschuift naar de vierde orde, vindt er een andere ordenend principe plaats. Dan zorgt synchrone resonantie voor een extra betekenislaag en kan er een diepe uitwisseling plaatsvinden in ‘het veld’ van waaruit het boek is geschreven. Die uitwisseling wil ik graag delen in deze recensie en ik hoop dat jij als (nog gaan) lezer dezelfde uitwisseling ervaart. Het boek kwam, zoals het een vierde-orde-boek betaamt, zelf bij me binnen omdat de collega van mijn man het kreeg bij een bijeenkomst en meenam voor manlief (die geen boeken leest, maar ik lees al de boeken die hij binnen krijgt). Ik heb het boek opgevroten, en het boek mij. Het heeft voor me gevoeld dat het boek in groot enthousiasme met snelle koortsachtige glimmende drang aan me werd voorgelezen. Ik voelde hoe de schrijvers in volheid hun diepe boodschap wilden delen en vertellen. Als in een soort haast. Als je eenmaal hebt gezien wat zij hebben gezien, dan wil je dat ieder ander het gisteren ook door heeft zodat je zo snel mogelijk kunt beginnen om de wereld langs deze nieuwe inzichten in te richten en vorm te geven. Die ‘haast’ was heerlijk. Het bruiste en kolkte van energie en opgewektheid. Zo optimistisch en hoopvol. Ik ging er van verzitten op mijn stoel; het boek wil me in beweging brengen! Ik werd er vol van. Ik wilde de volgende bladzijde ook lezen, en de volgende, en de volgende. Ik werd er gretig van. Ik wil meer! Smullen geblazen en mijn vingers aflikken dus! Ik heb gelachen. Omdat het op zo’n liefdevolle en vertederende manier oude gedachten, denkbeelden en heilige huisjes, waar we allemaal onze houvast aan verlenen omdat het zo eng is om de zekerheid los te laten, afbrokkelt. Soms dus heel voorzichtig en soms MET EEN GROTE KNAL! Die dans zien, die subtiliteit van het ontwerp van het boek om mij als lezer zo te brengen, was een genot. Een kijkje in de keuken van meester-koks. De steen die je gewoon in een andere vijver moet gooien, deed me hardop lachen. Wat een vrijheid. Ik ben ook geraakt. Geraakt door herkenning van dat dit bewustzijn hebben of ontwikkelen ook zorgt voor verdriet. Voorloper zijn is eenzaam. Als je dat wilt opheffen door mensen uit te nodigen om mee te lopen en je treft maar weinig wakkerheid, of je ziet overal om je heen hoeveel schade onwakkerheid veroorzaakt, kun je niet meer je ogen dicht doen en wegkijken. Vierde-orde-ontwikkeling is coûte-que-coûte niet meer in slaap vallen en wegkijken. Maar betekent dus ook dat alles zichtbaar wordt. Dat heeft mij als mens al zoveel pijn gedaan. En dat dit boek dat even, bijna in een bijzin, heeft geadresseerd, heeft me diepe herkenning gegeven. Ik kon het eelt voelen van de hand waar de letters uit zijn gevloeid. En ik heb hetzelfde eelt. Ik ben geïnspireerd. Om door te gaan waar ik mee bezig ben. Om nog meer te doen van wat ik aan het doen ben. Gewoon mijn buurtmannen en buurtvrouwen voor een zondagochtendbrunch uitnodigen. Gewoon met sprankelende oogjes blijven vertellen welke visioenen ik heb over hoe het leven kan zijn en weer terugveren als ik op onbegrip of weerstand stuit. Ik heb er energie van gekregen om door te gaan en door te zetten. Omdat ik heb gevoeld dat het veld van bewustzijn op allerlei lagen, door allerlei heerlijke mensen in beweging wordt gebracht. Ik heb van alles over mezelf geleerd. Over dat mijn natuurlijke ‘zien’ van gelaagdheid en multidimensionaliteit echt een talent en een gave is, wat heel veel waarde kan aanbrengen. Dat ik in al die lagen en dimensies inmiddels allerlei tools, ontwerpen, interventies kan aanbrengen om transformatie en groei aan te brengen. Ik heb geleerd waarom ik geen klanten kan hebben in mijn eigen bedrijf en waarom ik altijd diepgaand ga houden van de mensen met wie ik samenwerk. Dat die liefde soms ook verwarrend is en juist ook zo scheppend. En dat exact dat het stukje is, wat mijn bijdrage aan het (spirituele) grotere geheel mag zijn. Ik heb geleerd dat dit Veld (zo noem ik het maar even) overal aan het doordringen is. In zweverige spirituele wierook be-edelsteende yogaruimtes, in business coaching voor de allerdikste ikken, in het onderwijs, in de zorg, in de gouvernance. Wat hoopvol! En ik heb ook dingen geleerd over mijn eigen systeemgedachten waarvan ik dacht dat ze al meer verheven waren. Mijn beeld van het sociaal constructivisme was liefdevoller en hoopvoller dan wat de auteurs schrijven. Dus soms moest ik echt even schakelen door de inhoud van het boek en mijn eigen gedachtensystemen updaten. Ik kreeg dus ook een flinke opschoning. Oude troep eruit. Maar wat het belangrijkste is voor mij. Ik heb me verweven gevoeld met het boek, met de auteurs, met het veld, met de mensen die dit samen met mij lezen en gaan lezen. Met hen die hier, net als ik, ontzettend warm van worden en huppeldansjes willen doen en kusjes willen geven (of jouw eigen unieke uiting van dit gevoel). Ik heb me samen gevoeld en onzichtbare handen gezien die samen met mij deze kiemen door het asfalt aan het laten groeien zijn. Zo fragiel en zo intens krachtig. En bloemen groeien niet door er aan te trekken. Dus het gaat intens tergend langzaam en ik zou willen dat het SNELLER GAAT! Maar ook dat heb ik gevoeld met dit boek. Het gaat zo langzaam en zo snel als dat het gaat. En God zag dat het goed was. Ik buig daarom diep voor de auteurs. Dank dat jullie de tijd en energie hebben gevonden om deze doorleefde diepte (waar jullie ongetwijfeld jullie eigen processen, zweet, verwarring, teleurstelling en op elkaar gewrongen tanden bij hebben gevoeld) op papier te krijgen en uit te dragen. Dank voor jullie levenspad waarin jullie de route die je toch moest lopen, aan het lopen zijn en daarin de weg voor mij verlichten. Ik buig. En daarna dans ik een huppeldansje om jullie heen en krijg je zoentjes! Ik hoop dat het vierde-orde-ordende principe dit boek bij velen naar binnen werkt, en dat iedereen zijn eigen wakker-wordt stukje ontvangt bij het lezen van dit boek. Het is een heerlijke prins door wie je wakker gekust zal worden dan. Ik ben Eva Keeris, wetenschepper (let op alle E’s), 36 jaar, mamma van zoon van 2 en vrouw van manlief die bij ministerie van BZK werkt. Ik zit fulltime thuis mijn zoon op te voeden, het huishouden te runnen en mijn eigen diepe proces in tergende traagheid te doorleven/overzien/beleven, ik schrijf een raar bizar heftig boek, en coach mensen die net als ik intense intense behoefte hebben aan échte intimiteit tussen zielen in iedere laag die daarvoor geschikt is (van seksualiteit tot orgastische spiritualiteit) en doe dat aan de hand van mijn expertise over gamification, speelsheid, spelregels en speelvelden. Als wetenschepper (het scheppen van het leven door te programmeren via het weten en denken) ben ik in staat om games te ontwerpen voor hen die de vaardigheden willen ervaren om in het vierde orde principe te leven. Bron: Managementboek.nl
