Léon de Caluwé heeft een werkvorm, een sprookje, beschreven die gebruikt kan worden om deelnemers zicht te geven op de eigen normen, waarden en emoties in relatie tot de kleuren van de kleurentheorie.
Het sprookje geeft de deelnemers de gelegenheid om zich te identificeren met bepaalde personages (of juist niet!). Met name de niet-cognitieve aspecten komen naar voren. De werkvorm geeft ook een mogelijkheid om de voorkeur en afkeur van bepaalde gedragswijzen bespreekbaar te maken. Waarom vind ik iemand sympathiek en niet sympathiek?
Achtergrond
In een eerste versie is het sprookje bedacht door een leraar in het hbo met de bedoeling om de kleuren (van de kleurentheorie zoals beschreven in het boek Leren Veranderen en in dit artikel van León de Caluwé) beleefbaar te maken. De huidige versie is een aantal keren aangevuld en gewijzigd. Het sprookje is tientallen keren gebruikt. Op basis daarvan is de huidige versie en vorm ontstaan. De verschillende oefeningen zijn allemaal uitgeprobeerd.
Het sprookje maakt de verbeeldingkracht van mensen los. Vooral de waarden, normen en emoties komen naar voren. Intuïtief vinden mensen bepaalde personen sympathiek of niet sympathiek. Ze kunnen meestal goed verwoorden waarom dat zo is aan de hand van gedragswijzen of bepaalde gebeurtenissen in het sprookje. Ze kunnen zich meestal goed inleven in bepaalde personages en de manier van denken.
De oefening staat op de site Werken met Leren Veranderen en zal ook als hoofdstuk in het fysieke werkboek Werken met Leren Veranderen worden opgenomen.
