Leidt het Wetsvoorstel vergroten investeringsmogelijkheid tot graaien en winstmaximalisatie ten koste van de zorg?
Eind vorig jaar kwam het boek Financiering van zorginstellingen uit, onder redactie van Bart Berden, Louis Houwen en Stan Stevens. Met dit boek doen zij een solide poging de discussie over private zorgfinanciering met daarbij behorende winstuitkeringen terug te brengen naar de inhoud. Het boek bespreekt het onderwerp vanuit bestuurlijk, financieel, juridisch en fiscaal oogpunt.
In het boek onderzoeken de auteurs wat de bestuurlijke, juridische, financiële en fiscale consequenties van eventuele private gelden in de zorgsector kunnen zijn. Het uitgangspunt is dat de ontwikkeling naar alternatieve financieringsvormen feitelijk onontkoombaar is en bovendien is ingecalculeerd bij de stelselherziening in 2006, toen marktwerking in de zorg werd ingevoerd. Ondanks dat deze stelselherziening dus al tien jaar operationeel is, ontbreekt nog altijd een fatsoenlijke, wettelijke regeling die ziekenhuizen in staat stelt om hun financiering zelf te regelen.
voor dit boek was het voornemen van de regering om de toetreding van private investeerders nu eindelijk toe te staan in met name ziekenhuizen. Want na een lange parlementaire voorgeschiedenis heeft de Tweede Kamer op 1 juli 2014 het Wetsvoorstel privaat kapitaal (Wpk) aangenomen. Sindsdien echter is het wetsvoorstel onderwerp van het parlementaire debat in de Eerste Kamer, waar sinds het kabinet Rutte-Asscher politieke afwegingen prevaleren. Ook de Raad van State speelt een rol in dit proces.
