In gesprek met Margriet Sitskoorn over onze controle over denken en doen.
Als hoogleraar klinische neuropsychologie weet Margriet Sitskoorn precies welk gedrag je moet vertonen om succesvol te zijn in je leven en je werk. Toch merkte ze tijdens het schrijven van haar nieuwe boek IK2 dat ook zij zich door de waan van de dag wel eens laat verleiden tot verkeerde keuzes. ‘Want de patronen in je hersenen zijn zo sterk dat je ze bewust moet trainen om de juiste vaardigheden te ontwikkelen.’ In IK2 geeft ze lezers inzicht en oefeningen om hun executieve brein te trainen.
‘Hoe haal ik het volledige potentieel uit mezelf en bereik ik mijn doelen. Dat ben ik gaan uitzoeken en dat heb ik in IK2 bij elkaar gezet en samengevoegd.’
Gedragspatronen doorbreken?
Waarom zwichten we vaak zo snel voor het kortetermijngenot, dat ons op lange termijn alleen maar nadeel oplevert? Je ziet dat in de zakelijke wereld overal. Denk maar aan de lange lijst van sectoren waar de afgelopen jaren grootschalige fraude heeft plaatsgevonden: woningcorporaties, de bouw, de auto-industrie. En soms is het geen fraude maar gewoon heel slecht omgaan met je klanten, zoals banken en levensverzekeraars hebben gedaan. Ook dat kan op lange termijn nooit gezond zijn voor je bedrijf, het leidt alleen maar tot kortetermijnverhoging van de winst. Hoe kan het dat zoveel mensen in een bedrijf vaak best weten van fraude en/of zelf meedoen aan het oplichten van klanten, maar tóch hun mond houden? Terwijl ze het voor zichzelf eigenlijk nauwelijks kunnen rechtvaardigen.
‘Dat is precies hetzelfde mentale patroon dat je ziet bij iemand die al jaren probeert af te vallen, maar het lukt niet’, zegt Sitskoorn. ‘De oudste delen van ons brein, de lagere structuren van onze hersenen, zijn ingesteld op het zo snel mogelijk vervullen van doelen die miljoenen jaren geleden nodig waren om te overleven: vet en koolhydraatrijk eten, bezit, status en seks. Tegelijkertijd willen die hersendelen pijn vermijden. En de belangrijkste pijn is misschien wel die van buitengesloten worden. Veel later in de evolutie heeft onze prefrontale hersenschors zich ontwikkeld, ook wel het CEO-brein of executieve brein genoemd.’
Wat is het executieve brein?
Het executieve brein of CEO-brein, de wetenschappelijke benaming is prefrontale hersenschors, is een specifiek deel van onze hersenen dat ontzettend belangrijk is om in de nieuwe wereld te overleven. Dit deel is evolutionair gezien het meest recent ontwikkelde gebied van onze hersenen. Het wordt gerelateerd aan vaardigheden als je kunnen aanpassen aan verandering, plannen, leren van feedback, out-of-the-box denken, visie, complexe beslissingen nemen, prosociaal gedrag vertonen, je gemotiveerd voelen en je emoties kunnen controleren. De mate van ontwikkeling van de netwerken waar dit hersengebied onderdeel van uitmaakt en de vaardigheden die aan deze netwerken zijn gerelateerd, zijn een sterke voorspeller voor succes in het leven. Of het nu gaat om werk, gezondheid, opleiding, relaties of geluk.
‘Dit deel van de hersenen hebben we vooral nodig voor de juiste beslissing op het juiste moment en voor sociale interactie. Het is gericht op de langere termijn en kan de kortere termijn-krachten overrulen. Het lastige is dat de wetmatigheden uit de lagere hersenstructuren vaak sterker sturend zijn voor ons gedrag dan ons executieve brein. En dat blijft zo, tenzij je dat executieve brein traint.‘
Wees geen speelbal
In een VUCA-wereld (wat staat voor Volatile, Uncertain, Complex en Ambiguous), die wordt gedomineerd door snelle media, veel te veel berichtgeving om te kunnen verwerken en daardoor vaak complex lijkende beslissingen, is het trainen van het executive brein des te belangrijker.
‘Veel mensen hebben het gevoel dat ze een speelbal zijn van de omstandigheden. Ze realiseren zich niet of onvoldoende dat ze daar zelf wat aan kunnen doen. Je kunt bijvoorbeeld zelf besluiten niet vaker dan twee keer per dag je mail te lezen, je social media uit te zetten, te gaan sporten en op tijd naar bed te gaan. Maar in plaats daarvan kiezen we er vaak voor om ’s avonds door te werken, altijd direct te reageren op mail en andere berichten. Het zijn de lagere hersenstructuren die roepen: als je nu doorwerkt dan krijg je die promotie. Of dan lig je beter in de groep. Terwijl door dat gedrag de kwaliteit van je werk achteruit holt en je zelf de grip op je leven verliest.’
Niet vrijblijvend
Veel van deze processen spelen zich onbewust af, maar zo af en toe komen ze aan de oppervlakte. Het is de kunst om die momenten te herkennen, zegt Sitskoorn.
‘Want je mag van mij iedereen voor de gek houden, maar je bent echt dom als je jezelf voor de gek houdt. En toch gebeurt dat voortdurend. Mensen zeggen: eigenlijk zou ik dit of dit willen. Maar tegelijkertijd maken ze keuzes die ze alleen maar verder van dat doel afbrengen. Ze komen met allerlei excuses die eigenlijk nergens op slaan. Zodra je dat bij jezelf herkent, moet je iets doen met dat gevoel en niet als een mak lammetje achter de kortetermijnbevrediging aan lopen.’
Sitskoorn vindt dat ieder mens zelf mag beslissen of ze hun executive brein meer willen ontwikkelen. Die vrijblijvendheid geldt voor één groep niet: mensen in verantwoordelijke functies.
‘Als die zich door kortetermijngenot laten leiden, dan brengen ze hun organisatie in gevaar. Of hun klanten, en dat is ook gevaarlijk voor de organisatie en samenleving.’
Toch zien we in de top van veel organisaties ‘alfamannetjes op hun apenrots’, die juist geneigd zijn te gaan voor wat Sitskoorn noemt: ‘kortetermijnfijn, langetermijnpijn’.
Kortetermijnfijn, langetermijnpijn
‘Het erge is: je kunt heel snel herkennen of mensen hun prefrontale brein ontwikkeld hebben. Daar zijn vrij eenvoudige testen voor. Maar ik ken geen enkele organisatie die hun leidinggevenden en beslissers structureel op dit gebied test. Dat is de voedingsbodem voor het ontstaan van de schandalen die we de afgelopen jaren hebben gezien, of het nu gaat om handel in derivaten of sjoemelen met het testsysteem van dieselmotoren. Een paar mensen besluiten tot de fraude. Een heleboel anderen weten ervan af, maar ook zij gaan voor “kortetermijnfijn, langetermijnpijn”. Zij hebben er net zoveel belang bij. Het is natuurlijk heel kwalijk dat daar eigenlijk niets aan gebeurt, waardoor die patronen zich zullen blijven herhalen. Kijk maar naar de bankensector: het is gewoon weer business as usual.’
Domheid de wereld uit
Het laatste wat Sitskoorn wil is een moraalridder zijn.
‘Ik wil gewoon de domheid de wereld uit helpen. Want natuurlijk komt fraude vroeg of laat aan het licht en dan heb je als organisatie een reusachtig probleem. Hetzelfde geldt als je producten verkoopt aan mensen die dat eigenlijk niet kunnen betalen: het lijkt voor de kortetermijnresultaten eventjes heel gunstig, maar op lange termijn heb je een probleem. Nog los van het feit dat het natuurlijk nooit goed voelt als je mensen willens en wetens besodemietert om er zelf beter van te worden. Daar word je echt niet gelukkig of succesvol van. Je zult merken: als je keuzes maakt waar je écht achter staat en die leiden tot langetermijnvoordeel, zul je gelukkiger en succesvoller zijn in je werk, relaties, gezondheid, ontwikkeling en bijdragen aan de wereld. Dat wens je toch iedereen toe?’
Interview: Mirjam Hulsebos
Update artikel: 28 september 2016
