Na de dominante ceo’s van weleer is er nu een generatie die het anders doet. De huidige baas luistert beter en is bescheiden. Het topmanagement van tegenwoordig rijdt meestal zelf en gebruikt maar zelden de chauffeur van het bedrijf. De ceo van nu is niet echt een softie die nooit saneert en niet op aandeelhouderswaarde stuurt. Maar hij onderscheidt zich van de dominante ceo’s van het begin van deze eeuw.
De tijden waren ruim tien jaar geleden ook anders. Er werd om andere karakters gevraagd en andere eisen gesteld. Het beloningssysteem is in de loop der tijd meeveranderd. Bestuurders van weleer kregen een vast salaris en eventuele bonus. Langzamerhand is het creëren van aandeelhouderswaarde bij veel bedrijven voorop komen te staan. Bemoeizuchtige aandeelhouders zijn er nog steeds, dat is van alle tijden.
Overtuigingskracht
Chief Executive Officer (ceo) is eigenlijk niet meer de juiste benaming. Hij/zij moet niet uitvoeren, maar anderen in staat stellen hun doelen te verwezenlijken om uiteindelijk met z`n allen het grote plan succesvol in te vullen. Het plan, de visie, wordt door de ceo uitgestippeld, want leiderschap blijft natuurlijk wel nodig. Al wordt deze niet met brute kracht, maar met overtuigingskracht gebracht. Enkele ceo’s van deze tijd zijn Jean-François van Boxmeer, Paul Polman, Feike Sijbesma, Herna Verhagen en Dick Boer.
Bron: ProfNews, gebaseerd op Elsevier.
Leestip: zie boeken over leiderschap.
