Om te ontdekken hoe je je frame vormt in een lastige situatie, kun je de ladder der gevolgtrekkingen gebruiken.
De ladder werkt als volgt. Je kunt in je omgeving overal op letten, maar je kunt niet continu op alles letten. Je moet selecteren, je aandacht ergens op vestigen, anders raak je overprikkeld.
Het triggermoment
Een bepaalde feitelijke gebeurtenis valt ons meer op dan andere gebeurtenissen. Het is een feit dat ons triggert, iets waar we op aanslaan. Het is het moment dat je een lichamelijke reactie kunt ervaren. Een trilling, een gespannen gevoel in de buik, gespannen kaken of schouders. Ik noem het een ‘triggermoment’. En waarom triggert dat feit zo? Dit heeft alles te maken met de overtuigingen en aannames waarmee we in de situatie staan.
Als je een feit dat je triggert hebt geselecteerd, geef je er een betekenis aan, een interpretatie en vervolgens trek je een conclusie over wat je te doen staat: je geeft jezelf een opdracht iets te doen of te laten. Als je eenmaal een frame hebt, stuurt dat je in wat je verder ziet en ervaart. Vanuit dit beeld kijk je naar de werkelijkheid en maak je vervolgens precies weer díe selecties die bevestigen wat je toch al dacht. En zo komen we in oogklepdenken, tunnelvisies en selffulfilling prophecy’s terecht. Anders gezegd, zo blijven we in onze eigen bubbel, in onze eigen wereld. Daarom denken we ook zo vaak ‘Zie je wel!’
Bron: Betekenisvolle werkrelaties
Door: Ina Ahuis
