De nieuwe bestuurders van de gemeenten verdienen ons respect en onze waardering. Zonder hen loopt het vast.
In ons kleine dorp, ’t Goy, is maar 1 stemlokaal en veel Goyenaren komen 19 maart trouw naar de stembus. Uw columnist is een van hen. Zoals altijd valt er in Houten, ons ‘moeder-dorp’, veel te kiezen. Er zijn meer dan honderd dorpsgenoten bereid geweest om zich verkiesbaar te stellen. Slechts één van hen krijgt in de beslotenheid van het stemhokje mijn stem. Ik geef, zonder last of ruggespraak, aan wie naar mijn oordeel bestuurlijke verantwoordelijkheid moet dragen voor ons dorp. Zoals altijd voelt het bijzonder als ik mijn stembiljet inlever. Ik besef dat ik onderdeel uitmaak van een gemeenschap. Een gemeenschap die in de democratie een vorm heeft om ordelijk met elkaar om te gaan, de vrede te bewaren en ruimte te geven aan alle deelnemers. Voor ons heel gewoon. Voor heel veel mensen op de wereld onbereikbaar. Door vandaag mijn stem te geven draag ik bij aan de instandhouding en het onderhoud van die vorm. De komende weken gaan de gekozenen met elkaar aan de slag, wordt een programma opgesteld en zullen wethouders worden benoemd. Raad en college gaan daarna met ons mandaat aan de slag. Een verantwoordelijke taak die eind dit jaar door de drie decentralisaties nog belangrijker wordt. Ik ben blij dat er dorpsgenoten zijn die de passie en de drive hebben om zich hiervoor in te zetten, bereid zijn hun nek uit te steken en de verantwoordelijkheid te dragen. Zij verdienen ons respect en onze waardering. Zonder hen loopt het vast. Het respect en de waardering voor bestuurders in de publieke sector zijn tegenwoordig niet vanzelfsprekend. We stellen als samenleving steeds hogere eisen en we worden met elkaar elke dag perfectionistischer. In het openbaar bestuur mogen er eigenlijk geen fouten worden gemaakt en als deze toch worden gemaakt leggen we met stemverheffing de vinger op de zere plek en maken we nieuwe regels om de fouten in het vervolg te voorkomen. Vaak wordt door nieuwe regels het werk in de publieke sector nog weer complexer en dus lastiger. Natuurlijk is het goed dat we met elkaar de lat hoog leggen en proberen het maximale eruit te halen. Dat hoort zo als het gaat om de besteding van publieke middelen. Tegelijk moeten we beseffen dat de opdracht om die middelen goed te besteden, veel vraagt van bestuurders en het ambtelijk apparaat. Ik geef het u te doen om de decentralisaties op het terrein van jeugd, werk, inkomen en zorg voor 100% en in één keer goed te laten slagen. Als 75% van de ambities die nu worden geformuleerd daadwerkelijk slaagt, is dat al een mega-prestatie! Vanuit dit besef past het ons om met waardering en compassie te kijken naar dorpsgenoten die bereid zijn om in dit complexe werkveld ons de komende vier jaar te vertegenwoordigen. Het werk in de publieke dienstverlening is gebaseerd op het aangaan van de dialoog en het voeren van het debat. Daarin passen begrippen als vertrouwen, verantwoordelijkheid, aanspreken en respect. De dag van 19 maart blijkt niet alleen de dag van de lokale democratie te zijn, maar lijkt ook een landelijk keerpunt. Voor veel mensen is de maat vol; zij staan niet langer toe dat mede-inwoners worden geschoffeerd. Wij hebben met elkaar iets moois te verdedigen. Het recht om hier te zijn en volwaardig bij te dragen aan onze samenleving. Ik hoop dat de toon van het debat hiermee in de breedte verandert. Allereerst op het vlak van verdraagzaamheid en integratie, maar ook daarbuiten. De komende weken nemen uw en mijn dorps- op stadsgenoten in colleges en raden de verantwoordelijkheid. Laten we hen het vertrouwen geven dat zij dit zo goed mogelijk zullen doen. Vaak zal dat goed gaan, soms zullen zij fouten maken. Als we op zo’n moment niet in de kramp schieten, maar de complexiteit van hun opdracht meewegen in ons oordeel, doen we het uiteindelijk samen beter. Dat geldt voor uw dorp of stad, dat geldt voor ’t Goy en Houten. Dat geldt ook voor het Binnenhof. Wim Schreuders is zelfstandig interim-manager/adviseur/coach en werkt via zijn eigen onderneming Public Servants BV voor het publieke domein. Hij heeft een brede ervaring als verandermanager in de publieke sector. Lees ook zijn boeken Meer door minder in het publieke domein en Meesterlijk Middenmanagement.
